اولویت بندی معیارهای مکان یابی نیروگاه خورشیدی (مطالعه موردی: کشور ایران)

یکی از مشکلات قابل توجه در بحث انرژی- روند کاهش منابع تجدیدناپذیر با اثرات مخرب زیست محیطی بالاست. پژوهش های متعدد با هدف یافتن منابع انرژی تجدیدپذیر جایگزین، همگان متوجه خورشید و استفاده از انرژی آن (با هزینه کمتر نسبتی به سایر صورت های انرژی) نموده است. استفاده از انرژی خورشیدی روز به روز در حال افزایش است. بدیه ی است که مناطق کویری در ایران از وسعت بالایی برخوردار هستند و به دلیل واقع شدن در کمربند تابش خورشیدی، دارای پتانسیل تابشی بالایی می باشند. برای حفظ منابع فسیلی با ارزش برای نسل های آتی و جلوگیری از خسارت های زیست محیطی ناشی از سوختن آنها و پاسخگویی به افزایش تقاضای روز افزون انرژی راهی جز روی آوردن بشر به استفاده از انرژی های پاک و تجدید شونده باقی نمانده است. در این پژوهش از معیارهای ساعات آفتابی- شیب- فاصله از مناطق جمعیتی- فاصله از راه ها- فاصله از خطوط انتقال نیرو- کاربری اراضی با استفاده از مدل تدسیس فازی جهت پتانسیل سنجی مکان های مساعد استفاده شده است. به منظور ارزیابی نتیجه ی تاپیس با سه فاکتور اصلی جمعیت، نزدیکی به خطوط انتقال نیرو و نزدیکی به راه مورد بررسی قرار گرفت. این پژوه از نظر ماهیت و هدف کاربردی و از نظر روش انجام- ترکیبی از روشهای کتابخانه ای- توصیفی- تحلیلی است. اطلاعات مورد نیاز از طریق منابع کتابخانه ای گردآوری و سپس با استفاده از نقش های طبیعی و به بهره گیری از نرم افزار GIS لایه های مختلف تهیه و با برهم گذاری نقشه های مکان های مناسبی از طریق همپوشانی وزنی- پهنه های مناسب اقلیمی مکان یابی شده اند.

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، اقلیم ، نیروگاه خورشیدی ، تاپیس ، انرژی خورشیدی ، انرژی تجدیدپذیر