تصورپذیری و توجیه باور وجهی؛ دفاع از مدل یبلو

یک ایده بسیار معروف در معرفت شناسى وجهى این است که تخیل پذیری یک گزاره،راهنمای خوبى برای امکان آن است. یبلو تخیل پذیری راهنمای امکان را برحسبتصورپذیری تحلیل مى کند. فیوکو در مقاله تخیل پذیری، تصور و معرفت وجهیم، علیه استفاده از تخیل پذیری مبتنى بر تصور در معرفت شناسى وجهى استدلال مى کند. ایرادنخست فیوکو ناظر به این نظر یبلو است که شخص مى تواند در مورد اینکه دقیقا چهجهانى را در برابر ذهنش آورده اشتباه کند. فیوکو استدلال مى کند از آنجا که چنیندیدگاهى به نتایج غیرقابل پذیرش مى انجامد، باید کنار گذاشته شود. افزون بر این، فیوکوبرای اینکه علیه کاربست تصور در معرفت شناسى وجهى استدلال کند، از مشروع بودناستفاده از مواضعه در مباحث وجهى سود مى برد. از نظر او، وضع کردن در تصور مجازاست و وقتى از شخصى خواسته مى شود که جهان ممکنى را در نظر بگیرد، شخصمى تواند جهانى را که مى خواهد در نظر بگیرد وضع کند. فیوکو از این امر نتیجه مى گیردکه هر گزاره قابل فهمى تخیل پذیر خواهد بود و بنابراین، تخیل پذیری مبتنى بر تصورنمى تواند راهنمایى برای امکان باشد. در این مقاله، از مدل یبلو در برابر اشکال های فیوکودفاع مى کنم و نشان مى دهم هیچ کدام از این اشکال ها بر مدل یبلو وارد نیست.

کلیدواژه ها:

معرفت شناسى وجهى ، امکان ، تخیل پذیری ، تصور ، مواضعه