فقه سیاسی و اختیارات تقنینی حاکم؛ با تاکید بر آرای امام خمینی (ره)

فقه سیاسی شیعه پیشینه ای به اندازه تاریخ تشیع دارد و به جز دوران حکومتپیامبر (ص)، امام علی (ع) و امام مجتبی (ع) تا دوران پیروزی انقلاب اسلامی شرایطبرای اجرا، رشد و نمو عملی آن به وجود نیامد تا اینکه امام خمینی (ره) موفق به اینامر شدند و فقه سیاسی شیعه را در عرصه عمل به نمایش گذاشتند. امام راحل (ره)علاوه بر به فعلیت رساندن فقه سیاسی در برخی حوزه ها فقه سیاسی را گسترش وتوسعه بخشیدند. نگاه اجتماعی و حکومتی به فقه، رعایت مقتضیات زمانی و مکانی درفقاهت، رعایت مصلحت حکومت و ... از جمله ابزار امام (ره) در فقاهت است. مقالهحاضر می کوشد در راستای تبیین اختیارات تقنینی حکومت، نقش مصلحت، احکامحکومتی و نسبت آن با احکام اولیه و ثانویه را از دیدگاه امام خمینی (ره) بررسی نمودهو دیدگاه های رایج را نیز بیان کند و کارکرد مجلس شورای اسلامی را به عنوان رکنتقنینی حکومت در رابطه با اختیارات تقنینی ولی فقیه توضیح دهد؛ همچنین، بهپی جویی مواردی از فقه سیاسی در حوزه مذکور خواهد پرداخت که توسط حضرتامام (ره) توسعه و گسترش یافته اند.

کلیدواژه ها:

فقه سیاسی ، حکومت اسلامی ، تقنین ، حکم حکومتی ، مصلحت