بررسی نقش معماری در صنعت توریسم (مطالعه ی موردی مجتمع های بین راهی)

گردشگری یک پدیده چند بعدی و پیچیده انسانی است که از طریق آن، انسان در کانون ارتباطات مختلف شامل طبیعت،معماری، دیگران و خویشتن قرار میگیرد که در آن ارزشها و لذتهای عاطفی-جسمانی-اجتماعی و زیباشناختی در هم می-آمیزد و اثرات عمیق و پایداری در زندگی انسان بوجود میآورد که درنهایت به اعتلای (کیفیت زندگی) میانجامد. معماریهمواره نقشی اساسی در گردشگری داشته است از پیدایش نخستین جاذبه ها، میهمانخانه ها، کاروانسراها تا رسیدن به صنعتگسترده ی امروزی، چون مجتمع های بین راهی و...؛ گردشگری و معماری در پیوندی پایدار با هم بوده اند. در گذشته همکاروانسراها در طول زمان و برحسب نیازهای محیطی و ضرورت اجتماعی شان موقعیتی فراتر از یک توقفگاه یا منزلگاه یافته اندو به محلی برای توریسم؛ یعنی تعامل و تعاطی اندیشه ها تبادل و تقابل آداب و رسوم اقوام و ملل مختلف مبدل شده که بیشک ارتباطات و تلاقی افکار و اندیشه ها و اقوام گوناگون تاثیر شگرفی بر زندگی مردم، از لحاظ فرهنگی و معماری، داشته است.امروزه مجتمع های رفاهی-توریستی مجموعه هایی هستند که به منظور تمرکز خدمات مورد نیاز توریسم، رانندگان ایرانی،خارجی در طول جاده های اصلی احداث شدهاند که باید از لحاظ معماری، موجب ذوق گردشگران داخلی و خارجی شود.معماری، شرح دهنده ی فرهنگ، اقلیم و باورهای یک منطقه است و در بحث گردشگری، به یک هدف یا مقصد برای مسافرتبدیل می شود. با بررسی های مطالعات محیطی-کالبدی و پیشینه ی موضوع، به اهمیت نقش معماری در جذب توریست ازگذشته تا حال می پردازیم و برآنیم که با طراحی ساختمان هایی دارای استاندارد جهانی و ساختاری زیبا و منطقی، در جذبگردشگر نقش مهمی ایفا کرده باشیم.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، توریسم ، معماری ، حمل و نقل جاده ای