مقایسه خصوصیات مقاومتی آسفالت لاستیکی و آسفالت معمولی

طبق آمارهای موجود سالانه بیش از 12 میلیون حلقه تایر (250 هزار تن) در اریان مصرف می شود. استفاده از تایرهای فرسوده در راهسازی مقوله جدید است که مورد توجه متخصصان قرار گرفته و تحقیقات متعددی در این رابطه صورت گرفته است. قیرهای به دست آمده از نفت خام و یا قیر طبیعی که سالیان دراز عمدتا به عنوان ماده چسباننده در ساخت جاده ها و یا دیگر مصارف عایق کاری و پوششی به کار می رود، هیچ گاه از یک سری خواص فیزیکی و مکانیکی کاملا رضایت بخش برخوردار نبوده و با توجه به خواص فیزیکی و مکانیکی محدود، از قابلیت کاربردی محدود و زمان سرویس دهی مشخص برخوردار می باشد. از این رو محققان همواره تلاش داشته اند که به نحوی خواص این سنگین ترین برش نفتی را در جهت مطلوب تغییر دهند. اصلاح خواص قیر باعث بالا رفتن کیفیت آن و افزایش عمر سرویس دهی پوشش گردیده و در نتیجه هزینه های نگهداری و تکرار اجرای روکش به نحو چشمگیری کاسته خواهد شد. یکی از این مواد اصلاح کننده، استفاده از پودر لاستیک می باشد که در این تحقیق از پودر لاستیک تایرهای بازیافتی برای اصلاح آسفالت استفاده شده است. نتایج آزمایش ها نشان داده است که این آسفالت نسبت به آسفالت معمولی دارای مقاومت مارشال، مدول برجهندگی و کشش غیرمستقیم بیشتر و عمق شیار شدگی کمتری می باشد.

کلیدواژه ها:

آسفالت لاستیکی ، مقاومت مارشال ، کشش غیر مستقیم ، مدول بر جهندگی ، خزش دینامیکی