بررسی آزمایشگاهی مقاومت خزشی ریل با چهار نوع پابند تراورس بتنی خط ریلی بالاستی

پابند به عنوان یکی از اجزای مهم روسازی خط ریلی بالاستی، نقش بسزایی در تامین ایمنی خطوط ریلی دارد. امروزه استفاده از سیستم های مختلف اتصال ریل به تراورس به منظور ارتقای سطح عملکرد خطوط ریلی رواج بسیار یافته است. با توجه به تنوع سیستم پابندها، ارزیابی عملکرد سیستم اتصالات ریل به تراورس در طراحی و ساخت خطوط ریلی بسیار حایز اهمیت است. در سیستم های ارتجاعی اتصالات ریل به تراورس، تغییر شکل به وجود آمده در پابندها هنگام حرکت قطار، پس از باربرداری به حالت اولیه خود باز می گردد. بنابراین خاصیت الاستیک این پابندها عملکرد بهتری را برای خطوط ریلی فراهم می نماید که این موضوع باعث می شود از پابندهای ارتجاعی در راه آهن های سریع السیر و باری با بار محوری بالا استفاده شود. در این مقاله به منظور بررسی عملکرد سیستم اتصالات ریل به تراورس و تغییر شکل های خزشی به وجود آمده در آنها، مقاومت خزشی ریل با استفاده از انجام آزمایش مقاومت طولی پابند، مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. مقاومت خزشی ریل تغییر مکان ریل نسبت به تراورس تحت بارگذاری طولی می باشد. به این منظور، با ایجاد تکیه گاه صلب برای تراورس، ریل در راستای محور خود به صورت طولی تحت بارگذاری قرار داده شده و مقادیر نیرو و تغییر مکان نظیر آن ثبت گردیده است. آزمایش مقاومت طولی بر روی پابندهای پاندرول e-Clip ، وسلو، K و KS در شرایط یکسان انجام شده است. مشخص شد که پابند پاندول e-Clip بیشترین مقاومت طولی و کمترین کرنش پسماند را دارد و همچنین بیشترین تغییر شکل ماندگار را پابند صلب K از خود نشان داد.

کلیدواژه ها:

راه آهن ، سیستم اتصالات ریل به تراورس ، مقاومت طولی پابند ، مقاومت خزشی ریل