بررسی شیوع عوامل خطر سرطان سینه در زنان 20-69 ساله شهرستان دهاقان در سال 1391
محل انتشار: فصلنامه بیماری های پستان، دوره: 7، شماره: 2
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 335
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJBD-7-2_007
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
چکیده مقاله:
سرطان پستان شایع ترین بدخیمی زنان در سراسر دنیاست، بطوری که %30 از کل سرطانها و %15 از مرگهای ناشی از سرطان در میان زنان مربوط به آن است. سرطان پستان یک بیماری چند عاملی است که عوامل مختلفی در ایجاد آن دخیل هستند. هدف از این مطالعه بررسی شیوع عوامل خطر سرطان سینه در زنان 20-69 سال جهت برنامه ریزی مناسب برای انجام مداخلات لازم برای کنترل و پیشگیری این سرطان است.روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی است که در آن تعداد 1495 زن با روش نمونه گیری تصادفی ساده از بین زنان 20-69 سال تحت پوشش مراکز بهداشتی و درمانی شهرستان دهاقان (وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان) در سال 1391 انتخاب شدند و از نظر 23 عوامل خطر اثبات شده سرطان سینه توسط مامای دوره دیده مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفتند داده های حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 17 و شاخصهای فراوانی و آزمون کای اسکویر و فیشر دقیق، تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: از تعداد 1495 زن شرکت کننده در مطالعه تعداد (%72/64) 1086 نفر آنان ساکن مناطق روستایی و تعداد 409 نفر (%27/36) ساکن مناطق شهری بودند. میانگین سنی در شهر 38/28 سال با انحراف معیار 12/28 و در روستا 39/23 سال با انحراف معیار 12/34 بود. در حدود 1178 %78/79 نفر شرکت کنندگان حداقل یک عامل خطر سرطان سینه را دارا بودند. از بین 23 عامل مورد بررسی، فعالیت جسمانی نامنظم شایع ترین عامل خطر بود. در حدود 1136 %75/98 نفر زنان شرکت کننده در مطالعه فاقد فعالیت جسمانی منظم بودند. سابقه تماس با فرد سیگاری در منزل با %27/55 و نمایه توده بدنی 30 و بیشتر با %17/32 از نظر شیوع به ترتیب در رتبه های بعدی قرار داشتند.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که اکثر عوامل خطر سرطان پستان با شیوع بالا در زنان 20-69، مربوط به سبک زندگی افراد است که با آموزش و ایجاد بسترهای مناسب میتوان آنها را اصلاح و اثرات منفی آنها را تعدیل نمود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مجید بدریان
دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز
پروین احمدی
کارشناس ارشد مامایی، شبکه بهداشت و درمان دهاقان
مریم امانی
کارشناس مامایی، شبکه بهداشت و درمان دهاقان
نرگس معتمدی
دستیار پزشکی اجتماعی، گروه پزشکی اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان