ارزیابی کفایت درز انقطاع بین ساختمان های مجاور با سیستم قاب خمشی بتنی با استفاده از تحلیل دینامیکی غیرخطی

در زمان وقوع زلزله، سازه های مجاوری که به نحوی مناسب از هم جدا نشده باشند، به یکدیگر برخورد کرده و حالت بارگذاری بحرانی تری را نسبت به زمان نبود برخورد و ضربه، تجربه مینمایند. این پدیده ی مخرب، طی زلزله های گذشته بسیار مشاهده شده است که آنرا، ضربه ی تنهای یا برخورد لرزهای مینامند. یکی از موثر و کمهزینهترین راه های مقابله با این پدیده، تعبیه ی درز انقطاع مناسب بین دو سازه میباشد. هدف اصلی از این تحقیق، ارزیابی کفایت درز انقطاع پیش بینی شده در آیین نامه 2800 ، برای ساختمانهای مجاور، با سیستم قاب خمشی نامنظم در پلان و ارتفاع، با استفاده از تحلیل دینامیکی غیرخطی و بررسی اثر نیروی حاصل از برخورد لرزه ای، بر رفتار ساختمانها است. به همین منظور، از طراحی و تحلیل چهار سازه ی پنج و ده طبقه، با پلان های منظم و نامنظم به صورت مجزا و در کنار هم، با درز انقطاع مورد تایید ویرایش چهارم آیین نامه ی 2800 ، تحت اثر زلزله ی طرح و چند زلزلهی دیگر استفاده شد. نتایج این مطالعه، اثبات کرد که روابط ویرایش چهارم آیین نامه ی 2800 برای درزانقطاع، فاقد کارآیی لازم در مواجهه با زلزله های مورد استفاده میباشد. همچنین، نتایج به دست آمده، نشان داد که بی نظمی در پلان و ارتفاع، موجب افزایش نیروی برخورد لرزه ای و در نتیجه، افزایش خرابیها خواهد شد.

کلیدواژه ها:

درز انقطاع ، ساختمانهای مجاور ، سیستم قاب خمشی ، تحلیل دینامیکی غیرخطی