تعیین نقاط ضعف، قوت و مبهم آیین نامه های موجود در قوانین و مقررات ملی در زمینه ساخت و ساز در نواحی ساحلی

جمهوری اسلامی ایران با داشتن مرزهای طویل دریایی در شمال و جنوب کشور و همچنین دریاچه ها و تالابهای متعدد داخلی این توفیق را یافته است تا در زمره کشورهای ساحلی محسوب شده و بتواند با به کارگیری ابعاد مختلف مدیریت مناطق ساحلی از این توان بالقوه در راستای توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور استفاده موثر نماید. معمولا روح حاکم بر دستورالعمل های طراحی ابنیه عبارت است از ارایه معیارهای ساده و عملی در قالب تعدادی ضابطه و دستورالعمل که در عین سادگی و کارآمد بودن، با داشتن پشتوانه علمی و تجربه کافی، بتواند یک دامنه ایمنی قابل پیش بینی و مجاز برای رفتار ابنیه تحت نیروهای وارده مختلف، فراهم سازد. چالشهایی که در مسیر تحقق مدیریت یکپارچه در مناطق ساحلی کشور قابل پیش بینی است بعضا نظیر چالشهایی است که دیگر کشورها نیز با آن دست به گریبان بودهاند و از آن جمله میتوان به ناکارآمد بودن ساختار متولی اعمال مدیریت یکپارچه، پایین بودن سطح دانش فنی کارشناسان درگیر، عدم تخصیص بودجه و اعتبارات کافی، عدم آمادگی جوامع ذینفع محلی، مشکلات حقوقی و قانونی، و دیر بازده بودن طرحهای مدیریت یکپارچه در سواحل اشاره کرد. با این حال چالشهای دیگری نیز وجود دارد که جنبه بومی داشته و به ویژگیهای خاص هر کشور ارتباط پیدا میکند. در مطالعه حاضر پس از مروری بر تجربیات جهانی درخصوص برقراری مدیریت یکپارچه و مسایل و مشکلاتی که کشورهای مختلف با آن مواجه بودهاند، چالشهای برقراری مدیریت یکپارچه در سواحل کشور مورد بررسی قرار میگیرد.

کلیدواژه ها:

بندر ، دستورالعمل سازه های ساحلی ، گردآوری قوانین ، ساخت و ساز ساحلی