مقایسه ی جذب کربن فعال و کربن فعال اصلاح شده با آهن به روش تلقیج در حذف آرسنات از محیط های آبی

آرسنیک به عنوان یکی از منابع آلوده کننده ای است که در اثر فرآیند های ژیوشیمی، فعالیت های معدنی و یا سموم بسیاری از صنایع ایجاد می شود. در این پژوهش از روش جذب جهت حذف آرسنات (گونه آرسنیک 5 ظرفیتی)، با استفاده از کربن فعال و کربن فعال اصلاح شده استفاده گردید؛ که در مقایسه با سایر روش ها از جمله تبادل یونی، تکنولوژی غشایی و ترسیب، فرآیندی اقتصادی، ساده و موثر است. برای افزایش ظرفیت جذب این جاذب، اصلاح به روش تلقیج با کلرید آهن شش آبه انتخاب گردیده است. تاثیر پارامترهای pH، زمان، غلظت آرسنات و مقدار جاذب در فرآیند جذب مورد بررسی قرار گرفت. حداکثر ظرفیت جذب برای کربن فعال با مقدار جاذب 2g/L غلظت آرسنات، mg/L 10، در محدوده ی P H=6-4 با درصد جذب 73% برابر با mg/g 0/17 بدست آمد. کربن فعال اصلاح شده با آهن با مقدار جاذب g/L 2، غلظت ارسنات mg/l 15، در محدوده ی PH=4-7 و با درصد جذب 98 % حداکثر ظرفیتی برابر با mg/g 7/14 بدست آورد. براساس مطالعات ایزوترمی، کربن فعال و کربن فعال اصلاح شده از مدل لانگمویر پیروی کردند. براساس مطالعات سینتیکی، سینتیک کربن فعال و کربن فعال اصلاح شده با آهن از معادله شبه درجه دوم پیروی کردند.

کلیدواژه ها:

کربن فعال اصلاح شده ، حذف آرسنات ، تلقیج ، مدل لانگمویر ، مدل فرندلیچ