بررسی پروتکل های مسیریابی اجتناب از ناحیه تهی در شبکه های حسگر بی سیم زیرآب

شبکه های حسگر بی سیم زیرآب (UWSN) در حال پیدا کردن برنامه های مختلف برای اکتشاف دریایی ونظارت اقیانوس هستند. در بسیاری از این برنامه های کاربردی، شبکه تشکیل شده از تعداد قابل توجهی از گره های حسگرکه در اعماق مختلف در سراسر منطقه موردنظر مستقرشده اند. گره های حسگر واقع در بستر دریا نمی توانند به طور مستقیمبا نزدیکترین گره در سطح ارتباط برقرار کنند. آنها نیاز به ارتباطات چند گام بهوسیله طرح مسیریابی مناسب دارند.بااین حال، این تناسب نه تنها بر منابع شبکه و نرم افزار موردنیاز بلکه به محدودیت های زیست محیطی نیز بستگی دارد. همهاین عوامل ارایه یک پلت فرم که در آنیک استراتژی مسیریابی منابع آگاه که نقش حیاتی به تحقق نیازهای برنامه هایمختلف با شرایط محیطی پویا ایفا میکند. درک این واقعیت، توجه بیشتری برای ساخت یک طرح قابل اعتماد شده است، وبسیاری از پروتکل های مسیریابی به منظور ارایه یک کشف مسیر موثر بین حسگرها و چاهک ارایه شده است. هدف استراتژیمسیریابی برای رسیدگی به مسایلی مانند حمل ونقل داده ها، استقرار و محلی سازی در شبکه های حسگر بی سیم زیرآبتحت شرایط مختلف میباشد. زمانی که گره در ارتباطات یک ناحیه تهی است، پروتکل های مسیریابی براساس کنترلتوپولوژی از طریق تنظیم عمق و یا استراتژی های مختلف به جای استفاده از روش های سنتی با استفاده از پیام های کنترلبرای کشف و حفظ مسیرهای مسیریابی در مناطق تهی تلاش می کنند.

کلیدواژه ها:

شبکه های حسگر ، مسیریابی ، شبکه حسگر بی سیم زیرآب