شگردهای باورپذیری در داستان های مارکز

شگرد باورپذیری اولین شرط روایت در ادبیات داستانی است. از آنجا که ریالیسم جادویی یک شیوه روایی برای نقل حوادث جادویی، خارق العاده، فراواقعی، غلوآمیز و شگفت است، طبیعی است که برترین شگرد Device برای آن، باورپذیری یا منطق روایت باشد. آنچه این جریان ادبی را به صورت یک شیوه روایی مستقل درآورده، از جمله، نگرشی متفاوت به عنصر زاویه دید و تبدیل آن به تکنیک باورپذیری بوده است. باوراندن ماوراء طبیعت، برترین کارکرد ریالیسم جادویی است که باید مورد توجه مروجان مفاهیم پیچیده ای چون فلسفه، عرفان و الهیات در ادبیات داستانی قرار گیرد. رسیدن به این هدف ممکن نیست جز با مطالعه آثارزرگانب این شیوه روایی با تکیه بر شناخت هوشمندی های ایشان در نحوه هم نشانی واقعیت و فراواقعیت و دستیابی به یک واقع گرایی(ریالیسم) بومی. در این نوشتار نمونه هایی از به کارگیری شگرد باورپذیری بخصوص در آثار برترین نویسنده ریالیسم جادویی یعنی گابریل گارسیا مارکز بازشناسی شده است. استخراج مواردی از مهارت های باورپذیری نزد مارکز همراه با تبیین وتشریح نحوه به کارگیری آنها به صورت کاربردی مهمترین دستاورد این پژوهش است

کلیدواژه ها:

داستان ، ریالیسم جادویی ، مارکز ، حقیقت مانندی ، باورپذیری