مناسبات فرهنگی ایران و هند در قرن 10 هجری با تکیه بر پناهندگی همایون شاه

روابط ایران و هند در سده ی ده و یازده هجری فصل جدیدی از تاریخ دو کشور را رقم زد. اگرچه مناسبات و تعاملاتی بین این دو همواره وجود داشته، اما در این زمان بیشتر شده و تاثیرات عمیقی را از خود به جای گذاشت. قدرت گیری صفویان در ایران همزمان با تحرکات بابر و تشکیل بابریان در هند شده بود. همایون شاه فرزند بابر با توجه به مشکلات ایجاد شده در دستیابی قدرت در دهلی، تصمیم به پناهندگی سیاسی به دربار شاه طهماسب صفوی گرفت. دیپلماسی قوی این دو منجر به ح ضور دوباره همایون در هند شد. همایون شاه زمان حضور در ایران محو هنر و فرهنگ ایرانی گشته و هنگام بازگشت به هند شاخصه هایی از فرهنگ و هنر ایرانی- اسلامی را به هند با خود انتقال داد. بستر سازی مناسب در هند تو سط همایون و جانشینانش باعث روند مهاجرت گروهی از دانشمندان و هنرمندان به هند شده و سبک جدیدی در حوزه های مختلف فرهنگی ایجاد شد. اینطور به نظر می رسد که پناهندگی همایون شاه و مناسبات قوی ایران و هند باعث شکوفایی فرهنگی و تمدنی هند در ع صر بابریان هند شده است. این مقاله با بررسی پناهندگی همایون شاه به ایران، تاثیرات آن را در هند مورد مطالعه قرار داده است

کلیدواژه ها:

همایون شاه ، هند ، پناهندگی سیاسی ، تاثیرات فرهنگی ، شکوفایی هنری