رابطه بین خودکارآمدی با فرسودگی تحصیلی و سلامت روان دانش آموزان

هدف این پژوهش رابطه بین خودکارآمدی با فرسودگی تحصیلی و سلامت روان دانش آموزان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی انتخاب شد. جامعه آماری را کلیه دانش آموزان پایه نهم دوره متوسطه اول آموزش و پرورش ناحیه 2 شهر ساری به تعداد 2743 نفر که از این تعداد 338 نفر به عنوان نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان به صورت تصادفی طبقه ای برحسب جنسیت انتخاب شد. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد خودکارآمدی شرر (1982)، فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (1997) و سلامت روانی گلدبرگ و هیلر (1979) بود که به ترتیب پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ (α=0/82), (α=0/76) و (0/91= α) محاسبه شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین خودکارآمدی با فرسودگی تحصیلی و سلامت روان دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین ابعاد خودکارآمدی شامل (میل به آغازگری، میل به گسترش تلاش برای کامل کردن تکلیف و مقاومت در رویارویی با موانع) با فرسودگی تحصیلی و سلامت روان رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، فرسودگی تحصیلی ، سلامت روان ، دانش آموزان