آینده پژوهی متغیرهای کمی و کیفی مسکن در کلانشهر اصفهان

جهان معاصر عرصه تحولات شگرف و پویایی شتابنده است. در این محیط سرشار از تغییر، بی ثباتی و آکنده از عدم قطعیت ها، تنها رویکرد و سیاستی که احتمال کسب موفقیت های بیشتری دارد، تلاش برای کشف آینده است. در سرتاسر جهان، آینده کشورها توسط شهرها رقم می خورد، چرا که مطابق با پیش بینی سازمان ملل، احتمال می رود تا سال 2050 حدود 80 در صد جمعیت جهان در شهرها زندگی کنند. مسکن، خردترین و کوچکترین شکل تجسم کالبدی رابطه متقابل انسان و محیط بوده و تبلور فضایی کارکرد حیاتی سکونت انسانی در ایفای نقش های اساسی وی می باشد. در شهر اصفهان نیز با توجه به مهاجرپذیر بودن این شهر و مسایلی نظیر رشد حاشیه نشینی، پدیده اسکان غیررسمی و کمبود مسکن برای اقشار کم درآمد، وضعیت مسکن و شاخص های مربوط به آن از مسایل قابل توجه است. این پژوهش به دنبال واکاوی چگونگی تغییرات شاخص های کمی و کیفی مسکن در اصفهان در آینده است. روش این پژوهش از نوع توصیفی -تحلیلی است. در گام نخست، شاخص های کمی و کیفی مسکن استخراج گشته و جهت شناسایی و تعیین شاخص های پیشکران ( استراتژی ) وارد نرم افزار میک مک شده است. در این مرحله با کم تکمیل پرسشنامه توسط 40 نفر از متخصصین در زمینه مسکن و آینده پژوهی، امتیازهای تاثیرگذاری بین 0 تا 3 برای ایجاد ماتریس اثرات متقابل در این نرم افزار گردآوری شده است. در ادامه شاخص های پیشران ( استراتژی ) وارد نرم افزار سناریو ویزارد شده است. این نرم افزار با بهره جستن از ماتریس متعادل متوازن و با کم نتایج تکمیل پرسشنامه توسط پانل تشکیل شده در مرحله قبل، به تشکیل ماتریس تحلیل اثرات متقابل چگونگی روندهای تغییر این شاخص ها استفاده از طیف ( 3+ تا 3- )- پرداخته است. نتایج تحقیق نشان می دهد از بین 9 متغیر کمی و کیفی قابل آینده پژوهی مسکن، 3 شاخص زیربنا ، تراکم خانوار در واحد مسکونی و تراکم نفر در واحد مسکونی به عنوان متغیرهای پیشران وضعیت مسکن در آینده استخراج شده است. همچنین دو سناریو محتمل آینده مسکن در کلان شهر اصفهان برای سه متغیر مذکور به ترتیب: سناریو اول: هرسه متغیر کاهش یابند؛ و سناریو دوم: هر سه تغییر ثابت بمانند.

کلیدواژه ها:

آینده پژوهی ، متغیرهای کمی مسکن ، متغیرهای کیفی مسکن ، اصفهان