بهبود عملکرد شبکه های حمل و نقل شهری تحت وقوع شلوغی های ترافیکی با استفاده از سیاست تعریض خیابان ها

تاخیرهای ترافیکی در شبکه های خیابانی، هزینه های فراوانی را برای استفاده کنندگان از آنها در بر دارد. یکی از عواملی که باعث ایجاد تاخیرهای ترافیکی می شود، شلوغی های ترافیکی بازگشت پذیر می باشد، که نتیجه تغییرات تصادفی در تقاضای سفر و ظرفیت خیابان های شبکه رخ می دهد. این موضوع باعث می گردد که عملکرد شبکه خیابانی تحت شلوغی های بازگشت پذیر نه به طور قطعی، بلکه با شاخصی احتمالی بیان شود. یکی از اهداف این پژوهش تعیین عملکرد شبکه حمل و نقل شهری به منظور ارایه مسیرهای مناسب به مسافرین است. در این ارتباط مدلی جهت تعیین شاخص قابلیت اعتماد به عملکرد یاد شده تحت وقوع شلوغی های ترافیکی بازگشت پذیر ارایه می گردد. یکی از سیاست هایی که می تواند شلوغی های ترافیکی یاد شده در شبکه را کاهش دهد، سیاست تعریض بعضی از خیابان های شبکه به منظور کاهش شلوغی است. در این ارتباط مدلی به منظور انتخاب خیابان هایی جهت تعریض با توجه به محدودیت بودجه تعریض به گونه ای که قابلیت اعتماد به عملکرد شبکه را تا حد امکان افزایش دهد، ارایه می گردد. با توجه به اینکه مسیله تعریض خیابان نوعی از مسایل طراحی شبکه بوده و این نوع مسایل از دیدگاه زمان حل، مسایلی Np-hard به حساب می آیند، استفاده از روش فرا ابتکاری تکاملی کوانتم به جای روش های حل دقیق همچون روش حل شمارشی نشان داد که اعمال این روش حل ضمن حفظ دقت جواب، زمان حل مسیله تعریض خیابان را به میزان بسیار زیادی کاهش می دهد. جهت نشان دادن نتایج و همچنین عملیاتی بودن مدل های یاد شده، این مدل ها بر روی شبکه حمل و نقلی سایوکس فالز اجرا گردید.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، قابلیت اعتماد ، نوسانات زمان سفر ، شلوغی های تصادفی بازگشت پذیر ، تعریض خیابان