بررسی و بهبود قابلیت اعتماد به عملکرد شبکه های حمل و نقل شهری براساس سیاست های توسعه پایدار

حرکت و برنامه ریزی در راستای توسعه پایدار یکی از بایسته های برنامه ریزی شهری است که بر اساس آن نه تنها نیازهای نسل حاضر با توجه به مشخصه های اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی تامین می گردد، بلکه ضامن حقوق نسل های آینده نیز است. در این خصوص برنامه ریزی شبکه های حمل و نقل به عنوان یکی از مهمترین زیرساخت های شهری از جایگاه ویژه ای برخوردار است و لزوم بررسی و بهبود عملکرد این سیستم ها با در نظر گرفتن اصول توسعه پایدار، از اهداف برنامه ریزان شهری است. یکی از زیرساخت های اصلی در خصوص حمل و نقل در شهرها، شبکه معابر شهری است که عملکرد مناسب آن از اهداف برنامه ریزان شهری است. مطابق با اهداف حمل و نقل مبتنی بر توسعه پایدار یکی از ویژگی های اصلی شبکه های حمل و نقل قابلیت اعتماد به عملکرد این شبکه ها است، چرا عملکرد نامناسب شبکه و وقوع تاخیرات ترافیکی مختلف در سفرهای شهروندان، علاوه بر تحمیل اثرات اقتصادی و اجتماعی موجب افزایش مصرف سوخت و متعاقب آن افزایش آلودگی های زیست محیطی خواهد شد. در پژوهش حاضر ویژگی قابلیت اعتماد به عملکرد شبکه های حمل و نقل شهری مورد توجه قرار گرفته و به بررسی شلوغی های ترافیکی بازگشت پذیر به عنوان مهمترین عامل کاهش قابلیت اعتماد به عملکرد شبکه می پردازد و با ارایه مدل های ریاضی ابتدا به دنبال تعیین و سپس با در نظر گرفتن رویکردهای توسعه پایدار به دنبال بهبود قابلیت اعتماد به عملکرد شبکه های خیابانی و در نتیجه کاهش شلوغی ترافیکی است. مدل های معرفی شده در این مقاله بر روی شبکه حمل و نقلی سایوکس فالز مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج گویای تاثیر بسزای رویکردهای الکترونیک در سال های آتی است.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل پایدار ، توسعه شبکه حمل و نقل شهری ، قابلیت اعتماد ، اطلاع رسانی ترافیکی ، دولت الکترونیک