هسته مرکزی شهر سمنان با رویکرد الگوریتم رفتاری در نسل آینده

یک هسته شهر که بخواهد منطبق بر نسل آینده طراحی شود می تواند از عوامل موثر برای تطبیق این فضا ها با رفتار های آینده انسان در سطح شهر و مهم ترین عامل برای ایجاد یک فضای یکپارچه برای گردهمایی کاربری های متفاوت برای کاربرهای مختلف است ولی حس مکان که ارتباط انسان و مکان ؛ و ادراک روحی و روانی فرد از محیط است باعث شخصیت و هویت دادن به مکان می شود. رابطه بین انسان و مکان یک کنش متقابل و دو طرفه است که همین رابطه و کنش باعث ایجاد خاطره ها و تداعی هویت مکان برای انسان می شود. معماری هسته شهر در صورت هماهنگی و انسجام با یکدیگر مضامین و مفاهیم مشترکی را بیان می کنند و حس مکان یا تعلق به شهر را در شهروندان، به وجود می آورند. در صورت هماهنگی اجزای هر مرکز با ارزش های فرهنگی و اجتماعی و روانی شهروندان، حسی قوی از مکان ایجاد می شود که می تواند یکی از عوامل اصلی طراحی برای نسل آینده باشد با ایجاد حس قوی مکانی، احساس رضایت، لذت و آرامش نیز شکل می گیرد. اما در صورتی که عناصر یک مکان فاقد هماهنگی، انسجام بصری و ارتباط با هویت شهروندان و کیفیت هنری لازم در ارایه اثر باشد، احساس سردرگمی و بیگانگی آن عناصر با شهر ایجاد می شود. این ناهمخوانی در عناصر و اجزا موجب عدم تعامل شهروند با محیط پیرامونش شده و حس ناخوشایندی به وجود می آورد و از هم گسیختگی تعاملات اجتماعی، شهر ستیزی و اجتماع گریزی و درنتیجه عدم رضایت مندی از شهر را موجب می شود. هدف از این پژوهش یک هسته مرکزی برای شهرها است که شامل فضاهای تجمع شهری سالن شهر، میدان شهری، فضاهای تجاری، خدماتی، فرهنگی و از همه مهم تر سیاسی از دیدگاه افکار نسل آینده است.

کلیدواژه ها:

معماری الگوریتمیک ، حس مکان ، هسته شهر ، رفتارگرایی