بررسی عشق در غزلیات زاهد تبریزی

از ادوار نخستین شعر و ادب پارسی تاکنون شاعران به مضمون عشق علاقه بسیاری نشان داده و اشعار فراوانی نیز در این زمینه از خود به یادگار نهادهاند. این مضمون از قرن چهارم به بعد مسیر رشد و کمال خود را بهتدریج پیمود و در دوران سبک عراقی به اوج شکوفایی خود رسید. شاعران پس از دوره عراقی، جز تکرار مضامین پیشینیان و در مواردی بازگویی تجربیات خود، گام مهمی در این زمینه برنداشته اند. زاهد تبریزی یکی از شاعران سبک هندی است که در زمینه مضمون عشق غزلیاتی دلاویز از خود به یادگار نهاده است. در شعر وی علاوه بر تکرار مضامین گذشتگان در زمینه عشق و عاشق و معشوق، در مواردی تجربیات خود شاعر نیز منعکس شده است. با توجه به این که در زمینه توصیف عشق و عاشق و معشوق در شعرزاهد تبریزی پژوهشی انجام نشده است در این جستار بر آنیم تا با روش کتابخانهای، پس از توضیحی مختصر در باب سیر مضمون عشق، جهانبینی و نگرش زاهد تبریزی را پیرامون سه مقوله عشق و عاشق و معشوق با اوصاف و ویژگیهایی که برای آنها برشمرده است، نشان دهیم.

کلیدواژه ها:

غزل ، سبک هندی ، زاهد تبریزی ، عشق ، عاشق ، معشوق