بررسی تشبیه و استعاره در قصاید محمد ولی دشت بیاضی
محل انتشار: نهمین همایش ملی پژوهش های زبان و ادبیات فارسی
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 539
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCNRPL09_041
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
چکیده مقاله:
میرزا محمدولی دشت بیاضی از شاعران سده ی دهم هجری است. مدح و ستایش پادشاهان صفوی یکی از زمینه های شعر اوست. در قصیده از شاعران پیشین تقلید می کند. یکی از ویژگی های شعر ولی استفاده از صنایع بدیعی است. از جمله صنایعی که بیشترین کاربرد را در شعر او دارد تشبیه و استعاره و تشخیص است و از انواع مختلف تشبیه استفاده کرده است. اما از میان انواع تشبیه در قصاید ولی تشبیه محسوس به محسوس، معقول به محسوس، بلیغ اضافی، مقید به مفرد، مفرد به مفرد و تشبیه مفروق از بسامد بیشتری نسبت به انواع دیگر برخوردار است . از میان انواع استعاره، استعاره مکینه از نوع تشخیص کاربرد بیشتری دارد. عناصر تشبیه ساز در قصاید ولی بیشتر از طبیعت، دریا، آسمان گرفته شده است و نشان دهندهی انس و علاقه ی او به این پدیده ها بوده است و این عناصر در ذهن او باعث خلق تشبیهات زیبا و خیال انگیز شده است.
نویسندگان
فاطمه میرنژاد
کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دبیر آموزش و پرورش قاینات