کاهش میزان اکسیژن مورد نیاز بیولوژیکی با نانولوله های کربنی

کشور ما هم اکنون مواحه با مشکلات جدی آب است. خشک سالی های مکرر، کشاورزی سنتی و صنایع غیر مدرن وضعیت آب کشور را به سطح بحرانی رسانده است. توسعه روشهای مدرن آبیاری از جمله تمهیدات ضروری برای کاهش مصرف آب است. آبیاری قطره ای روشی است که در آن آب با فشار کم از روزنه یا وسیله ای به نام قطره چکان از شبکه خارج و به صورت قطراتی در پای گیاه ریخته می شود. مشکلی که در این نوع از آبیاری وجود دارد حساسیت آن به اکسیژن مورد نیاز بیولوژیکی BOD می باشد. BOD بالا با تشکیل بیوفیلم در سیستم توزیع باعث گرفتگی روزنه ها شده و در سیستم آبیاری اختلال ایجاد می کنند. نانو لوله های کربنی ترکیباتی با سطح ویژه ی بسیار بالا، نفوذ پذیری زیاد و پایداری مناسب می باشند که به خاطر سطح داخلی صاف، سرعت تصفیه بیشتری نسبت به تخلخل های بزرگتر دارند، که باعث افزایش قابل توجه راندمان تصفیه می شود. در تحقیق حاضر اثر نانولوله های کربنی بر کاهش میزان اکسیژن مورد نیاز بیولوژیکی (BOD) آب و فاضلابهای آلوده را نشان داده ایم. سطح فعال بالای نانو لوله ها باعث کاهش قابل توجه BOD شده و میزان آنرا به سطح قابل قبول یرای آبیاری قطره ای می رساند.

کلیدواژه ها:

نانو لوله های کربنی ، اکسیژن مورد نیاز بیولوژیکی ، خشکسالی ، آبیاری قطره ای ، آلودگی آب