تاثیر سوپرنانوجاذب ASN-320 بر نقطه پژمردگی نهال برگ نو در شرایط کم آبیاری

با توجه به محدودیت منابع آب در کشور، افزایش راندمان آبیاری یکی از راه های صرفه جویی در مصرف آب می باشد. از روش های نوین افزایش دور آبیاری و صرفه جویی در مصرف آب به همراه کاهش هزینه های آبیاری و فراهم نمودن آب مورد نیاز در مراحل اولیه رشد و استقرار نهال ها، استفاده از پلیمرهای سوپرجاذب است. تحقیق حاضر در رابطه با افزایش موفقیت استقرار نهال های نوکاشت و ارتقای مقاومت آنها در برابر تنش های مختلف و همچنین بررسی تاثیر سوپرنانو جاذب ASN-320 بر کاهش تعداد دفعات آبیاری و طولانی نمودن نقطه پژمردگی نهال های برگ نو، انجام شد. نتایج نشان داد؛ زمان رسیدن نهال هابه نقطه پژمردگی پس از نقطه اشباع، در تیمار شاهد 42 روز و در تیمارهای نانو جاذب به مدت 65 روز افزایش یافت. از مقایسه نمودار تیمارهای سوپرجاذب نتیجه گیری می شود که در شرایط یکسان تیمار 0/4 درصد تاثیری شبیه تیمار 0/6 درصد داشته، بنابراین با درنظر گرفتن جنبه اقتصادی استفاده از 4 گرم سوپرجاذب به ازای کیلوگرم خاک (تیمار 0/4 درصد) را می توان به سازمان های مختلف مثل سازمان پارک ها و فضای سبز، جهاد کشاورزی و منابع طبیعی و حفاظت محیط زیست پیشنهاد نمود.

کلیدواژه ها:

سوپرجاذب ، ظرفیت نگهداری آب ، نقطه پژمردگی ، تنش آبی