تعلیم و تربیت معاصر و مساله تعامل یا جدال با جهانی شدن

بشر در طول تاریخ، همواره برای دستیابی به پیشرفت و گسترش دامنه ارتباطات و نفوذ خود در تلاش و تکاپو بوده است. سرعت یافتن پیشرفت علوم و ارتباطات بینالمللی و تحولات محیطی در دهه 70 میلادی و ده ه های پس از آن، به شکل گیری عصر نوینی منجر شد که عصر پستمدرنیسم یا فرانوینگرایی نامیده شد. در پست مدرنیسم راه های گذشته برای رفع نواقص و مشکلات، ناکافی هستند و تلاش بر این است تا شیوه های جدید و کارآمدی برای حل مسایل و معضلات ارایه شود. از طرفی، امروزه دنیای جدید به نظامی لبریز از اطلاعات و ارتباطات متکی بر الکترونیک تبدیل شده است. همسو با این تغییر و تحولات جدید، آموزش و پرورش باید در همه ابعاد فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، علمی، اخلاقی و روانی ضمن تاکید بر هنجارها و هویت ملی، همچنین باید به آمادگی لازم برای مواجهه و تعامل سازنده با مقتضیات دنیای جدید مجهز باشد. در غیر این صورت، آموزش و پرورش (رسمی و غیررسمی) با خطر عقب افتادگی علمی و تکنولوژیکی، از خود بیگانگی و تغییر و تحولات نامتناسب مواجه خواهد شد. از آنجا که آموزش و پرورش از عوامل اساسی و اثرگذار بر توسعه در ابعاد مختلف است، بنابراین مطالعه مسایل مربوط به آن بسیار حایز اهمیت است.

کلیدواژه ها:

ارتباطات ، جهانی شدن ، پست مدرنیسم ، تعلیم و تربیت