برآورد میزان رسوبگذاری سالانه دریاچه مهارلو با استفاده از cs137

ته نشینی مواد ناشی از فرسایش آبخیز شیراز در چاله ی مهارلو (10 کیلومتری جنوب شرقی شهر) سبب کاهش ژرفای آب بویژه در ناحیه غربی می گردد. پیامد این مساله حرکت آب به سوی اراضی مجاور و تاثیر آن بر بالا آمدگی سطح سفره آب می باشد. شناخت منشا و تعیین میزان موادورودی به دریاچه نقش مهمی در برنامه ریزی مدیریت نگهداری دریاچه و کاهش معضلات دارد. از آنجا که عمق دریاچه مهارلو محدود می باشد، به اعتقاد گروهی ازکارشناسان پیش بینی می شود در آینده فضای فعلی قادر به نگهداری هرز آبهای حوزه نباشد. در زمینه منشا مواد ورودی به دریاچه نیز اختلاف نظر وجود دارد. در این نوشتار میزان مواد ورودی به دریاچه در چند دهه گذشته، با استفاده از ردیابی، با کاربرد سزیم – 137 ، بررسی گردید و یافته ها نشان میدهد که در 50 سال گذشته حدود 50 سانتی متر به ته نشست های دریاچه افزوده شده است. ازآنجا که ژرفای متوسط دریاچه به 55 سانتی متر برآورد شده است بنابراین، با این روند ظرف 55 سال آِنده دریاچه از مواده همران سیلاب پر می رشود. با توجه به شرایط تشدید فرسایش در اراضی حوزه و گسترش فعالیت های عمرانی بدون رعایت اصول حفاظتی در عرصه آّراهه ها، پیش بینی می شود با ورود مواد بیشتر به دریاچه این زمان خیلی کوتاهتر شود. این مسئله ضرورت ارایه طرحهای جامع مهار فرسایش و رسوب را در حوزه اجتناب ناپذیر می سازد.

کلیدواژه ها:

رسوبگذاری ، دریاچه مهارلو ، سزیم 137