مهارت های فرزند پروری در مادران مبتلا به درد مزمن در مقایسه با مادران فاقد درد مزمن و ارتباط آن با شدت درد

یکی از نقش های مهمی که افراد در بزرگسالی بر عهده می گیرند، نقش والدینی و انجام فعالیت های مربوط به آن یعنی فرزندپروری است. فرزند پروری وظیفه ای دشوار بوده که نیازمند صرف انرژی جسمانی و روان شناختی فراوانی است و وقوع یک بیماری یا شرایط ناتوان کننده جسمانی، چالش های بسیاری را برای یک والد ایجاد می کند. هدف پژوهش حاضر بررسی تفاوت در مهارت های فرزند پروری در مادران مبتلا به درد مزمن در مقایسه با مادران فاقد درد مزمن است. روش پژوهش حاضر علی-مقایسه ای بوده و جامعه آماری پژوهش تمامی زنان مبتلا به درد مزمن مراجعه کننده به کلینیک درد بیمارستان امام حسین (ع) بودند که ازمیان آن ها تعداد 120 نفر با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس و با توجه به ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه فرزندپروری آلاباما و پرسشنامه شدت درد ون کورف بود. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 25 و آزمون آماری تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) استفاده شد. 62 نفر(46/50 %) از شرکت کنندگان در پژوهش بیمار و 58 نفر(53/49 %) سالم بودند. نتایج پژوهش نشان داد که مهارت های فرزند پروری در ابعاد مشارکت، فرزندپروری مثبت و تنبیه جسمانی در مادران مبتلابه درد مزمن نسبت به مادران فاقد درد مزمن، دارای تفاوت معناددار است (سطح 005/0) اما این مادران در زمینه ابعاد فقر نظارت و انضباط متناقض متفاوت نیستند. در مادران مبتلا به درد مزمن نیز با افزایش شدت درد، تمامی ابعاد مهارت های فرزند پروری کاهش می یافت. با توجه به نتایج بدست آمده مادران مبتلابه درد مزمن در زمینه انجام فعالیت های مربوط به فرزندپروری با مشکلاتی مواجه هستند، بنابراین لازم است به انجام مداخلات روان شناختی مرتبط با فرزندپروری، در طرح ریزی درمانی ایشان توجه شود.

کلیدواژه ها:

بالندگی اعضای هییت علمی ، منتورینگ ، آموزش عالی