نگاهی به رویکرد دانشگاهی در شناخت پدیده ی انقلاب با تاکید بر انقلاب اسلامی ایران

انقلاب: پر رمز و رازترین پدیده ی بشری است و به همان اندازه هم شناخت آن پیچیده می باشد. انقلاب: همزاد انسان است. جستجو در دگرگونی های اجتماعی، و در آن میان انقلاب به عنوان متداول ترین و پردغدغه ترین رخداد، امری دیرینه است. با کنکاش در اندیشه ی انسانی، دیدگاه های گوناگونی در این باره دیده می شود. عده ای آن را تجویز می کنند و پیش شرط توسعه قرار می دهند. برخی هم مخالف وقوع آن می باشند و از نگرش غیر تجویزی برخوردار هستند. گرچه در مطالعه ی انقلاب مشابهت در پویش های تاریخی قبل و پس از پیروزی، علل، موانع، دستاوردها و اسیب ها دیده می شود، ولی هر انقلاب نمونه ای منحصر به فرد و مستلزم مطالعات مستقل، برای نیل به اصول و قواعد جداگانه می باشد. انقلاب اسلامی ایران یک فرصت مغتنم برای سنجش و ازمون های نظریه های انقلاب به شمار رفت. این انقلاب ، به دلیل برخورداری از مبانی مذهبی و آرمان های و اهداف غیر مادی، در کنار مسایلی که در انقلاب های دیگر به چشم می خورد، امتیازات خود را دارد و در بسیاری از مواقع فراتر از نظریه های متداول، چهارچوب های نظری متفاوت را می طلبد. در رویکرد دانشگاهی، با سیری در کوشش های صاحب نظران سیاسی، جایگاه این مبحث در مطالعات سیاسی، از زمان فلاسفه ی سیاسی تاکنون، ترسیم می شود و خاستگاه مطالعاتی، مفهوم شناسی، توصیف، گونه شناسی و تبیین پدیده ی مزبور در این جرگه قرار دارد. رویکرد در قالب رویکردهای عینی و علمی قرار می گیرند.

کلیدواژه ها:

انقلاب ، انقلاب اسلامی ، مکتب اسلام ، رویکرد دانشگاهی ، تعریف ، توصیف ، تبیین