بررسی کهن الگوی آنیما و آنیموس در فرهاد و شیرین وحشی بافقی

آنیما و آنیموس دو کهن الگوی مهم هستند که توسط یونگ مطرح شدند کهن الگوها برآمده از ناخودآگاه جمعی هستند آنیما روان زنانه مرد و آنیموس روان مردانه زن است که آنیما تحت تاثیر مادر و بالعکس آنیموس تحت تاثیر پدر فرافکنی میشود این کهن الگوها حاصل تجارب نژادی مرد و زن در طول صدها هزار سال زندگی بایکدیگر بوده است و در ناخودآگاه انسان به یادگار مانده است و تحت تاثیر اجتماع و زندگی میتواند دچار تغییر و تحول شود، همچنین باتوجه به شرایط گاهی به صورت مثبت و گاهی به صورت منفی به نمود درمی آید، در این پژوهش سعی شده است تا بازتاب کهن الگویی آنیما و آنیموس در داستان فرهاد و شیرین وحشی بافقی مورد بررسی قرارگیرد. نتایج این پژوهش نشان میدهد که داستان فرهاد و شیرین تجلیگاه این دو کهن الگوست آنیما به صورت منفی و مثبت و هم به صورت نمادهایی چون گل، ابر، باران، باد، باغ، کوه به نمود در آمده است، اما آنیموس سایه شوم خود را گسترده است و بیشتر به صورت منفی و مخرب به نمود در آمده است.

کلیدواژه ها:

یونگ ، ناخودآگاه جمعی ، کهن الگو ، آنیما ، آنیموس ، فرهاد و شیرین