تاثیر دو نوع تمرین مقاومتی تداومی و تناوبی بر اینترلوکین4 و اینترفرون گاما مردان جوان

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر دو نوع تمرین مقاومتی تداومی و تناوبی بر سطوح استراحتی اینترلوکین4 و اینترفرون گاما سرم مردان جوان بود. 30 مرد جوان به طور تصادفی به سه گروه تمرین مقاومتی تداومی، تمرین مقاومتی تناوبی و کنترل تقسیم شدند. دو گروه تمرینی در 8 هفته تمرین مقاومتی فزاینده شرکت کردند. قبل 24) ساعت قبل از شروع تمرینات) بعد 48) ساعت بعد از پایان تمرینات) از تمرین، نمونه خونی از آزمودنیها گرفته شد. جهت بررسی و مقایسه تغییرات متغیرها، از آزمون تحلیل واریانس عاملی با اندازه گیری مکرر استفاده شد. با تمرین مقاومتی، اینترلوکین4 افزایش یافت (P=0.003)، اما تفاوتی بین دو گروه تمرینی مشاهده نشد .(P=0.53) همچنین با تمرین مقاومتی اینترفرون گاما کاهش یافت (P=0.006)، اما تفاوتی بین دو گروه تمرینی مشاهده نشد .(P=0.93) احتمالا تمرینات مقاومتی با افزایش اینترلوکین4 موجب افزایش فعالیت ایمنی همورال در زنان جوان شده است، که این افزایش صرف نظر از نوع تداومی یا تناوبی تمرین مقاومتی است.

کلیدواژه ها:

ایمنی همورال ، تمرین مقاومتی ، ایمنی سلولی ، سایتوکاین ها ، زنان جوان