نقد و بررسی فلسفی برنامه های غیررسمی مرتبط با تربیت دینی و تربیت اخلاقی با تاکید بر رسانه ها

در حیطه اخلاق دستوری، رویکردهای مساله محور در پاسخ به این که چه عملی خوب و چه عملی بد است دو نظریه را در اختیار ما نهاده اند: غایت گرایی و وظیفه گرایی. ما در این دو نظریه شاهد تقلیل گرایی، فردگرایی و بی توجهی به تفاوت افراد و شرایط هستیم. این مشکلات ما را به رویکرد فضیلت محور سوق می دهد. در این رویکرد، عملی اخلاقی است که در اجتماعی انسانی، کارکردی مناسب داشته و جامعه را به سعادت برساند. در این نگاه، شرایط تحقق فعل و همچنین تربیت دینی و اخلاقی افراد جامعه در کانون توجه قرار می گیرد. هنگامی که از مسیولیت رسانه در قبال اخلاق در جامعه سخن می گوییم ضرورت اهتمام رسانه ها به تربیت دینی و اخلاقی جامعه و بروز فضایل اخلاقی مدنظر قرار می گیرد. به نظر می رسد رویکرد فضیلت محور در خبررسانی چندان مورد توجه نبوده باشد، گو این که شاید بتوان رابطه ای میان رویکردهای مساله محور و ارزش های خبری نشان داد. از نظر فضیلت محوری ملاک نحوه نگارش و پخش یک خبر، تاثیرات تربیتی آن خبر در میان جامعه است. لذا خبر را نباید یک اطلاع رسانی صرف تلقی کرد بلکه خبر رسانی، شان و جایگاه اخلاقی و دینی در جامعه نیز دارد.

کلیدواژه ها:

تربیت دینی ، تربیت اخلاقی ، رسانه ، فلسفه اخلاق ، اخلاق فضیلت محور