قاعده تحذیر اثبات یا عدم اثبات

قواعد فقه در نظام حقوقی ایران اهمیت ویژه ای دارد و برای حل مشکلات نظام حقوقی لازم است به متن فقهی اسلام مراجعه کنیم. در متون حقوقی اسلام بخصوص فقه پربار جعفری قواعدی وجود دارد که با توجه به آنها و اهتمام به کاربردی نمودنشان در رویه جاری نظام قضایی ایران می تواند در بسیاری از مشکلات موجود را در دادگاه ها رفع کند. در همین زمینه یکی از منابعی که می تواند از فراروی روی قاضی در استنباط حکم قضیه باشد قاعده تحذیر یا هذار است. قاعده تحذیر بیانگر این مفهوم است که اگر قبل از انجام رفتار مشروع، هشدار موثر داده شود و با وجود امکان گریز از منطقه خطر، هشدار گیرنده از این کار خودداری کند در صورت وقوع حادثه و وارد شدن صدمه و خسارت جانی یا مالی به هشدار دهنده مسیولیت ندارد و دیه و ضمان از او ساقط می شود در رسالت اصلی این تحقیق، شناساندن چگونگی رفع مسیولیت کیفری برای شخص حقیقی یا حقوقی است. مطالب پژوهش حاضر به روش کتابخانه ای با استفاده از منابع تالیفی، کتب و مقالات تالیفی و ترجمه ای تحلیل و تدوین گردیده است.

کلیدواژه ها:

تحذیر ، هشدار ، ضمان ، مسولیت کیفری