ضرورت تسریع در اجرای احکام کیفری در پرتو نظریه بازدارندگی

یکی از مکانیزم های فایده گرایانه مجازات، بازدارندگی یا همان ارعاب است. یک نظام کیفری بازدارنده باید مقدار متناسب مجازات را برای اعمال برنامه بازدارنده خود تنظیم و تعیین کند. بنابراین اینگونه نیست که هرچه مجازات شدیدتر باشد بازدارنده تر هم باشد. گاهی شدت مجازات نه تنها بازدارندگی بیشتری ندارد، بلکه برعکس اثر معکوس برجا می گذارد، زیرا وقتی مجازات بسیار شدید و سخت باشد مقامات قضایی حاضر به اعمال آن نیستند که اثر نهایی آن به دلیل پایین آوردن احتمال مجازات، تشعیف آن است. سرعت در اجرای مجازات و قطعیت کیفرها که از راهبردهای پیشگیری کیفری از جرم هستند، ذهن اندیشمندان و قانونگذاران بسیاری را تحت تاثیر خود قرار داده است. این تاثیرگذاری در این جهت بوده که هرچه قطعیت اجرای مجازات از طریق حذف یا به حداقل رساندن موانع اجرای کیفرها بیافزاییم، از شمار جرایم کاسته ایم. هرچه کیفر سریع و بلافاصله در تعاقب جرم اجرا شود عادلانه تر و مفیدتر خواهد بود بنابراین سرعت در اجرای کیفر بسیار مفید است. چون هر چه زمان میان تبهکاری و کیفر کوتاه تر باشد تداعی دو مفهوم جرم و کیفر در ذهن انسان قوی تر و پایدارتر خواهد بود، به نحوی که انسان رفته رفته یکی را علت و دیگری را معلول ضروری و حتمی به شمار می آورد. بنابراین یکی از مهمترین ابزار های تاثیر گذاری بهتر نظریه بازداندگی سرعت بخشی به اجرای کیفرهای می باشد.

کلیدواژه ها:

نظریه بازدارندگی ، ارعاب ، اجرای کیفر ، مجازات