قابلیتهای توسعه پایدار مناطق روستایی ایران با تاکید بر گیاهان دارویی

در حال حاضر دستبابی به توسعه پایدار به عنوان پارادایم غالب در سده بیست و یکم یکی از مهمترین دغدغه های اصلی کشورهای در حال توسعه میباشد که در این میان یکی از مهمترین ارکان برنامه ریزی توسعه تاکید بر استفاده از قابلیتهای محیطی است. قابلیت های محیطی مولفه های زیادی را در برمیگیرد که در این مطالعه قابلیت گیاهان دارویی مورد توجه قرارگرفته است. ایران به دلیل شرایط اقلیمی و جغرافیایی، رویشگاه گستره وسیعی از گیاهان دارویی است و در گذشته نیز منبع تولید و مصرف گیاهان دارویی بوده است و بیش از 0888 گونه از گیاهان ارزشمند کره زمین را در خود جای داده است. در بسیاری از نقاط روستایی کشورمان علیرغم دارابودن قابلیت زیاد در توسعه از این قابلیتها استفاده ی بهینه صورت نگرفته است و این مناطق با دارا بودن بیش از 62 درصد جمعیت ایران در ابعاد مختلف شاخص های توسعه همچنان در محرومیت به سرمیبرند. بنابراین توجه به نیازمندی آنان و ارایه برنامه هایی جهت دستیابی به توسعه همه جانبه روستایی بسیار حایز اهمیت است. نوع تحقیق در این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش و ماهیت توصیفی میباشد. در این مطالعه با توجه به مزیت نسبی و پتانسیل بالای روستاهای کشور به بررسی ارتباط میان بهرهبرداری ازگیاهان دارویی و نقش آن در توسعه روستاهای کشور پرداخته شده است. بر اساس نتایج تحقیق آشناسازی بهره برداران با شیوه های صحیح تهیه، بکارگیری مکانیزاسیون، تشریح نتایج تحقیقات بر روی گیاهان دارویی، تدوین یک برنامه بلندمدت، کسب تکنولوژی جهت فرآوری، بازاریابی و برندسازی و توجه به صادرات موجب افزایش سهم گیاهان دارویی در تولید ناخالص ملی گردیده و علاوه بر پایداری اقتصاد روستایی و ایجاد شغل، نقش بسزایی در برنامهریزی توسعه روستایی با تاکید بر گیاهان دارویی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

پایداری ، توسعه ، گیاهان دارویی ، مناطق روستایی