بررسی گندزداهای مورد استفاده با تکیه بر عوامل عفونت زای غالب، در بیمارستانهای تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران

کنترل عوامل عفونت زا در محیط بیمارستان بسیار با اهمیت است. توجه به انتقال عوامل عفونی از طریق تماس به عنوان مهمترین راه، نقش گندز دایی را به عنوان مهمترین راهکار پیشگیری از ایجاد عفونت بیمارستانی بسیار با اهمیت نموده است . عوامل زیادی در موفقیتیک فرایند گندزدایی تاثیرگذار است که بی توجهی به آنها میتواند سبب کاهش کارایی این فرایند شود . توجه به اپیدمی عفونت های بیمارستانی و عوامل غالب عفونت زا در کنار خصوصیات فیزیکی و شیمیایی محیط و ترکیبات گندزدا در انتخاب و کاربرد این ترکیبات نقش مهمی دارد . هدف این مطالعه بررسی انواع ترکیبات گندزدای مورد استفاده در بیمارستانهای تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران و تناسب انتخاب آنها با توجه به عوامل غالب عفونت زا میباشد. روش تحقیق : اطلاعات مورد نیاز در مورد گندزداهای مورد استفاده به روش پرسشنامه ای و با مراجعه به واحد های کنترل عفونت، بهداشت محیط، داروخانه و بازدید از بخشهای مختلف بیمارستانی جمع آوری گردید . به منظور تعیین عوامل عفونت زا، بروز عفونتهای بیمارستانی به مدت 15 ماه از ابتدای سال 1386 مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعه نشان داد اشرشیاکلی (14/66% ) و سودوموناس (16/14% ) و بطور کلی باکتریهای گرم منفی ( 1/32%) عوامل غالب عفونت زا در بیمارستانهای تحت مطالعه میباشند . گلوتار الدهید (34/4%) و ترکیبات الکل و آمنیوم کواترنر (16/4%) به عنوان پرکاربردترین گندزداهای مصرفی در این بیمارستانها مطرح بوده که بخش غالب آنها از منابع وارداتی (% 67 ) تامین میشود. نتیجه گیری : بدلیل تاثیر محدود عوامل الکلی و آمونیوم کواترنر بر روی گونه های گرم منفی و بویژه سودومونا س، که عوامل غالب عفونت زا در بیمارستانهای تحت مطالعه میباشند، توجه به عوامل تاثیرگذار بر گندزدایی از جمله غلظت، زمان تماس، آموزش روش صحیح گندزدایی ، انجام پیش آزمونها جهت انتخاب گندزدا با توجه به سوشهای غالب عفونت زا و تعویض دوره ای گندزدا، جهت حداکثر نمودن تاثیر آنها بسیار ضروری میباشد.

کلیدواژه ها:

گندزدا ، عفونت بیمارستانی ، عوامل عفونت زا