تاثیر آموزش تلفیقی رویکردهای ذهن آگاهی و روان شناسی مثبت گرا بر نخشوار فکری انزوای اجتماعی و آستیگما، در مادران کودکان ناشنوا و کم شنوای شهر سبزوار

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش تلفیقی رویکردهای ذهن آگاهی و روان شناسی مثبت گرا بر نشخوار فکری، انزوای اجتماعی و آستیگما در مادران کودکان ناشنوا و کم شنوای شهر سبزوار انجام شد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر پژوهش کی مطالعه نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه مادران دارای دانش آموز ناشنوا و کم شنوای شهر سبزوار در سال تحصیلی 97-96 بود. نمونه مورد مطالعه این پژوهش شامل 40 نفر از مادران کودکان ناشنوا و کم شنوا بوده که در دو گروه آزمایش (20) و گواه (20) به صورت تصادفی جایگزین شده اند. داده های پژوهش با استفاده از مقیاس های استاندارد آستیگما ریتچر (2003)، انزوای راسل (1976) و نشخوار فکری نولن هوکسما (1991)، جمع آوریگردید. داده های به دست آمده با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد، نمودار و جدول توزیع فراوانی) و آمار استنباطی ( تحلیل کوواریانس )، با کمک نرم افزر SPSS ویراست 23 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش تلفیقی رویکردهای ذهن آگاهی و روان شناسی مثبت گرا بر کاهش نشخوار فکری، انزوای اجتماعی و آستیگمای مادران کودکان ناشنوا و کم شنوای تاثیر مثبت و معناداری داشته است.

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، روان شناسی مثبت گرا ، نشخوار فکری ، انزوای اجتماعی ، آستیگما