عملی بودن یا نبودن مدیریت یکپارچه شهری در ایران نمونه مطالعاتی: شهر تهران

برای تحقق مدیریت یکپارچه شهری، لازم است این مفهوم به گونه ای در جامعه شهری نهادینه شود که پذیرش عام پیداکرده و دستگاه های مختلف عامل در محیط ها و فضاهای شهری بپذیرند که برای هماهنگی میان فعالیت خود، لازم است از یک نظام واحد یکپارچه مدیریت شهری تبعیت کنند. این یکپارچگی، به رغم تفاوت و تنوع زیاد زمینه فعالیت هایی که دستگاه های مختلف انجام می دهند، اهداف مشترکی در یک شهر بزرگ دارند که عبارت است از توسعه یکپارچه و پایدار شهری و نیز مدیریت فضاهای شهری به گونه ای که محیط های مناسب برای زندگی مردم فراهم کند. مدیریت یکپارچه شهری نظریه نوینی است که دریکی دو دهه اخیر در ایران به صورت رسمی برای کاهش هزینه شهرها به خصوص کلان شهر تهران مطرح شده است. ناهماهنگی های موجود بین سازمان های مدیریتی باعث سردرگمی اداره شهر و اتلاف سرمایه های مادی و معنوی شده به گونه ای که تصمیم گیری سازمان ها و دستگاه های خدمات شهری در برخی موارد در تضاد با یکدیگرند. امروزه عدم مدیریت یکپارچه شهرها هزینه های چندین برابر را بر پیکر اقتصاد شهری تحمیل کرده و درنهایت فرهنگ شهرنشینی را با چالش هایی مواجه ساخته است. هدف از این پژوهش بررسی عملی بودن یا نبودن مدیریت یکپارچه شهری و دستیابی به راهکاری جهت یکپارچگی مدیریت شهری و بهره گیری از توان ها و فرصت های موجود در همه بخش هاست. روش این پژوهش توصیفی و تحلیلی است که در ابتدا به منظور مباحث نظری، روش تاریخی متکی بر داده های موجود موردتوجه قرارگرفته است