بررسی میزان تاثیر مشخصات فردی بر فرایند شکل گیری یا افزایش دلبستگی به مکان، نمونه موردی: مجتمع های مسکونی شهر شیراز

دلبستگی به مکان مسکونی مبین احساس تعلقی است که افراد نسبت به مکان دارند. این پیوندهای عاطفی، به ویژه با خاطرات، تجربیات و حوادث مهم زندگی اشخاص مرتبط است دلبستگی به محیط ازآن رو اهمیت دارد که عمل جمعی را تسهیل می کند، مشارکت را افزایش می دهد، سرمایه گذاری را تشویق می کند و فرصت مناسبی جهت رشد و توسعه اجتماعی مکان ها فراهم می سازد. این پژوهش، هدف اصلی میزان تاثیر مشخصات فردی بر دلبستگی به مکان در مجتمع های کاشانه ای دراک، گلدشت و فرانسوی ساز شهر شیراز هست که در قالب فرضیات 1 و 2 مطرح گردیده است. در این راستا، محقق با تهیه پرسشنامه ای محقق ساز نسبت به توزیعان در مجتمع مسکونی واقع در شهر شیراز مبادرت ورزید. سپس داده های به دست آمده توسط نرم افزار تحلیلی ویژه علوم اجتماعی (SPSS WIN 22) و استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و آزمون T مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان دهنده این است که سن جنسیت، وضعیت تا هل، شغل، وضعیت مسکن، مدت و سکونت رابطه معناداری با فرایند دلبستگی به مکان دارند و سطح سواد تنها متغیری است که تاثیری در کاهش یا افزایش دلبستگی افراد به مکان نداشته است. بنابراین، فرضیات مطرح شده در این پژوهش مورد تایید قرار گرفت

کلیدواژه ها:

دلبستگی به مکان ، سکونت ، سن ، جنسیت ، مجتمع مسکونی