مولفه های کرامت ذاتی انسان در اندیشه علامه طباطبایی

کرامت انسانی پایه ای ترین مفهوم بنیادین در تدوین حقوق بشر است و توجه به این مفهوم در اغلب نظام های سیاسی با اختلاف نظرها و تفاوت هایی مدنظر اندیشمندان و حقوقدانان همراه بوده است. این مقاله درصدد است تا با محوریت و تکیه بر آرای علامه طباطبایی، به بررسی مفهوم و مولفه های تشکیل دهنده کرامت ذاتی انسان بپردازد و ضمن آشاره به تعریف و مفهوم کرامت ذاتی در اندیشه علامه طباطبایی، مولفه هایی را که بر اساس آن انسان دارای کرامت ذاتی شده است، بر شمارد و در نهایت به منظومه روابط میان این مولفه ها اشاره کند. نگارش زیر متضمن جایگاه ممتاز کرامت ذاتی است که در اندیشه علامه طباطبایی به کرامتی که در جریان تکوین و آفرینش انسان مطرح بوده و مربوط به مقام انسانیت است و در تمام افراد انسانی به صورت بالقوه وجود دارد، تعریف می شود. همچنین مولفه های نه گانه شرافت ذاتی وجود ، خلقت ممتاز انسانی ، محوریت انسان برای سایر آفریده ها ، فرطت ، عقل ، علم ، اختیار ، پذیرش امانت الهی و خلافت انسان - بر اساس نظم رتبی خاص= به عنوان دلایلی دال بر کرامت ذاتی انسان در اندیشه ایشان مطرح می شود.

کلیدواژه ها:

اختیار ، خلقت ممتاز انسانی ، شرافت ذاتی وجود ، عقل ، علامه طباطبایی ، فطرت ، کرامت ذاتی