موانع جبران خسارت از افراد زیان دیده به واسطه نقض های فاحش حقوق بشر و حقوق بشردوستانه: تحولات معاصر حقوق بین الملل

دولت ها و سازمان های بین المللی در نظام حقوق بین الملل به واسطه دارا بودن شخصیت حقوقیبین المللی قادر به اقامه دعوا به دلیل زیان های وارده از نقض قواعد موجود در نظام بین المللی اند.نظامی که حقوق بین الملل در آن آمیخته و همگام با تحولات آن، گشتارهای بدیعی را در ذهنو دستان خود تجربه می کند؛ ذهنیتی که در حرکت به سنوی قرار دادن بشر به عنوان غایتمنتفع از حقوق و دستانی که در کلاف سردرگم و سخت حاکمیت دولت قرار گرفته است.اگرچه در عرصه بین المللی موضوع جبران خسارت و قابلیت اقامه دعوای مستقیم در رژیم هایحقوق بشر و حقوق بشردوستانه بین المللی نمودی عینی به خود گراته، با این حال، تحولاتبین المللی در تلاش برای گذار از تنگنای مزبور و عبور از موانعی عمدتا شکلی و مرتبط با آییندادرسی است تا مگر بشر را در آینه فردای حقوق بین الملل، همچنون نظام حقوقی منطقه ایاتحادیه اروپا، برخوردار از حق اقامه مستقیم دعوا علیه دولت ها و متمتع از حقوق ذاتی خویشبه پاس انسان بودنش به نظاره بنشینیم؛ تصویری که دکترین غالب بین المللی در طرح آن نقشیتمام زده است. ارزش امروزین، جبران خسارت کامل از افراد و امکان اقامه دعوا بدین مقصوداست؛ اما واقعیت بین المللی معاصر، مجال حضور حاکمیت به عنوان مدافع مصلحت اندیش برایحمایت دیپلماتیک از اتباع خود یا گردن فراز برای چشم پوشی از جبران خسارت از سایر افرادبه دلیل نقض های حقوق بشر و بشردوستانه در تمثالی چون مصونیت دولت است.

کلیدواژه ها:

جبران خسارت ، حق دادخواهی افراد ، حقوق بشر ، حقوق بشردوستانه ، مرور زمان ، مصونیت دولت