تعیین روند تغییرات ساختار جمله در کودکان فارسی زبان 5 تا 6 ساله دچارآسیب شنوایی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 366

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

STMED16_083

تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1397

چکیده مقاله:

سابقه و اهداف: تحقیقات نشان می دهد روند رشد مهارت های زبانی اعم از رشد نحوی و فراگیری قواعد دستوری درکودکان کم شنوا از همان الگویی تبعیت می کند که در کودکان طبیعی طی می شود. اما، رشدساختار نحوی جملات دراین کودکان همچنان به خوبی روشن نیست. لذا هدف ما ازاین مطالعه بررسی روند تغییرات ساختارجمله در کودکان فارسی زبان دارای دچار آسیب شنوایی بود.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع مشاهده ای، توصیفی- تحلیلی و مقطعی بود. تعداد 22 کودک 5 تا 6 ساله دچار کم شنوایی دوطرفه حسی- عصبی کاربر کاشت حلزون یا سمعک تحت آموزش در یکی از مراکز توان بخشی کودکان کم شنوا و ناشنوا در استان فارس به روش در دسترس انتخاب و پس از کسب رضایت آگاهانه از والد،مورد مطالعه قرار گرفتند. روش انجام کار تجزیه و تحلیل نمونه های زبانی جمع آوری شده در یک مقطع زمانی 9 ماهه با فواصل زمانی 3 ماهه بود. شاخص های زبانی مورد بررسی عبارت بودند از:میانگین طول گفته، غنای واژگانی، میانگین طول 5 جمله طولانی، میانگین تعداد فعل، میانگین بند وابسته. پس از تحلیل نمونه ها بر اساس شاخص های زبانی، داده ها وارد نرم افزار Statistics 23 IBM SPSS شده و جهت مقایسه نمرات از آزمون آماری اندازه گیری های مکرر (repeated measures) در سطح معنی داری 05 / 0 استفاده شد.یافته ها: بین مقادیر شاخص میانگین طول گفته، میانگین طول 5 جمله طولانی، میانگین تعداد فعل در کودکان کم شنوا در فواصل زمانی سه ماه تفاوت معنی داری وجود داشت (p < 0.05) . در حالی که، بین مقادیر شاخص تعداد بند وابسته و غنای واژگانی در فواصل زمانی سه ماه در این کودکان تفاوت معنی داری وجود نداشت (p > 0.05).بحث و نتیجه گیری: به طور کلی به دنبال آموزش و توان بخشی در کودکان مورد مطالعه در طی 9 ماه، پیچیدگی ساختار نحوی جملات افزایش پیدا کرده بود. بنابراین، طبق نتایج این مطالعه می توان انتظار داشت که پس از حدود 9 ماه آموزش و توان بخشی در کودکان دچار آسیب شنوایی، تغییرات معنی داری را در ساختار نحوی جملات مشاهده نماییم.

نویسندگان

مریم وهاب

کارشناس ارشد گفتاردرمانی، عضو هییت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز

محمدمجید اوریادی زنجانی

دکترای گفتاردرمانی، عضو هییت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز

سارا کلهری

دانشجوی کارشناسی گفتاردرمانی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز

علیرضا بردبار

مرکز تحقیقات علوم توان بخشی، دانشکده علوم توان بخشی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز