بررسی میزان استفاده گفتاردرمانگران از تمرینات دهانی حرکتی غیرگفتاری در ارزیابی و درمان اختلالات گفتار و زبان

سابقه و هدف: تمرینات دهانی حرکتی یا درمان حرکات دهانی (OMT) براستفاده از فعالیت های غیرگفتاری در درمان اختلالات ارتباطی تمرکز می کند. در میان درمانگران در اعتبار و استفاده ازتمرینات دهانی حرکتی تردید وجود دارد.باتوجه به عدد انجام مطالعه در داخل کشور و اینکه مطالعات خارجی نیاز به شواهد قطعی برای حمایت یا رد این تمرینات در گفتار فرد دست نیافته اند لذا ،هدف از مطالعه حاضر، بررسی میزان استفاده گفتاردرمانگران از تمرینات دهانی حرکتی غیرگفتاری (NSOMEs) در ارزیابی و درمان اختلالات گفتار و زبان و میزان رضایتمندی آن ها از این تمرینات می باشد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی و روش نمونه گیری آن به صورت نمونه گیری آسان در دسترس بود. به نحوی که نمونه مورد مطالعه به تعداد 150 نفر از بین گفتاردرمانگران سراسر کشور که دارای حداقل مدرک کارشناسی گفتاردرمانی و حداقل یکسال سابقه کار بالینی بودند، انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از چک لیست طراحی شده توسط محقق که میزان ثبات بالایی داشت استفاده شد و نتایج توسط نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها :سطح رضایت از استفاده از تمرینات NSOMEs به طور معناداری در اختلالات تلفظی گفتار و بلع بیش از حد متوسط و در اختلالات لکنت و صوت کمتر از حد متوسط بوده است.نتیجه گیری : با عدد وجود شواهد کافی مبنی بر کاربردی بودن و تاثیر NSOME ، اما گفتاردرمانگران داخل کشور در برخی حوزه ها در ارزیابی و درمان از آن استفاده کرده و نسبت به این استفاده رضایت نشان داده اند.

کلیدواژه ها:

تمرینات دهانی حرکتی ، تمرینات غیرگفتاری ، اختلالات گفتار و زبان