مقایسه مهارت کنترل بازداری در کودکان 8 - 6 سال دارای گفتار روان و مبتلا به لکنت دوران رشد

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 590

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

STMED16_013

تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1397

چکیده مقاله:

مقدمه واهداف: زبان یکی از کارکردهای شناختی ذهن انسان است که در قالب گفتار نمود می یابد. گفتار نیازمند مجموعه ای از فعالیت های هماهنگ می باشد. تداخل در انجاد هری از این فعالیتها منجر به اختلالات گفتاری می شود. یکی از انواع اختلالات گفتاری، ناروانی است . تعدادی از نویسندگان به نقش احتمالی کارکردهای اجرای به خصوص کنترل بازداری در ایجاد لکنت اشاره کرده اند. به عنوان مثال، کاروسو در سال 1994 ، عملکرد افراد دارای لکنت را در تکلیف استروپ کلمه- رنگ مورد بررسی قرار داد. وی بیان کرد که افراد دارای لکنت، تحت فشار شناختی ناروانی های بیشتری نشان دادند. با توجه به نقش کارکردهای اجرایی، هر فرد برای تولید گفتار روان، مستلاد تشخیص، بازداری و اصلاح مداخله گرهای گفتاری (مانند تکرارها و ...) قبل از شروع گفتار یا در حین آن است و باید قادر باشد که به طور پیوسته فرایند گفتاری را تنظیم نماید تا بتواند واحدهای کلامی را به شکلی روان به طور متوالی ردیف کند.هرگونه نقص در شروع، مهار، انتقال و حافظه فعال می تواند روانی گفتار را با مشکل مواجه نماید. با توجه به اینکه برخی از نظریه های آسیب شناسی، عوامل شناختی را در ایجاد لکنت موثر می دانند هدف ازاین مطالعه، مقایسه یکی از مهارت های کارکرد اجرایی از جمله کنترل بازداری درکودکان 8 - 6 سال دارای گفتار روان ومبتلا به لکنت دوران رشد است.مواد و روش ها: این تحقیق، یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است. شرکت کنندگان شامل 31 کودک 8 - 6 ساله دارای لکنت بودندکه به روش نمونه گیری در دسترس و 32 نفر از کودکان عادی که به شیوه ی همگن (سن وجنس) ازمدارس ابتدایی انتخاب شدند. برای سنجش کنترل بازداری ازتکلیف برو- نرو بینایی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده ازنرم افزار آماری SPSS 16 و روش من ویتنی انجاد شد (550 / 0 = p).یافته ها: نتایج این مطالعه نشان دادکه گروه کودکان مبتلا به لکنت دارای میانگین نمره کمتری در شاخص بازداری بودند اما بین دوگروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. تفاوت در شاخص بازداری این تکلیف در دو گروه را می توان براساس اطلاعات مربوط به تصویربرداری مورد بحث قرار داد. اطلاعات مربوط به تصویربرداری مغزی، شواهدی را در ارتباط با قشر پیشانی راست ارایه دادند، که این ناحیه یکی از ارتباطات آناتومیکی اصلی کنترل بازداری می باشد. علاوه بر این، هسته های قاعده ای شامل هسته های زیر قشری، نقش کلیدی در این شبکه نیمکره ای راست غالب برای بازداری بازی می کنند. از طرف دیگر، مطالعات تصویر برداری در لکنت، فعالیت نابهنجار در این ساختارهای قشری و زیر قشری را آشکار کرده است. این ساختارها قسمتی از شبکه قشری- هسته قاعده ای را شکل می دهند که در مفهوم سازی در مورد فرایندهای اساسی لکنت رشدی درگیرند. پس با توجه به شواهد ذکر شده تفاوت عملکرد گروه مبتلا به لکنت با گروه روان قابل تبیین می باشد.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان دادکه کودکان دارای لکنت در مهارت کنترل بازداری ازعملکرد پایینی برخوردار بودند واین مهارت می تواند روی تشدید لکنت یا تداوم آن تاثیر بگذارد.

کلیدواژه ها:

لکنت ، کنترل بازداری ، لکنت دوران رشد ، تکلیف برو- نرو بینایی

نویسندگان

عاطفه رحمتی

کارشناس ارشد گفتاردرمانی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

مرتضی فرازی

عضو هییت علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

هاشم فرهنگ دوست

مدرس دانشگاه تهران، ایران و علوم بهزیستی و توانبخشی

فرهاد چوپانیان

کارشناس ارشد گفتاردرمانی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی