تاثیر آموزش گفتارنشانه دار بر بهبود آگاهی واجی دانش آموزان کم شنوای عمیق پایه اول ابتدایی

مقدمه: آگاهی واجی از مهارت های پایه بسیار مهم بویژه برای خواندن در کودکان است. مطالعات نشان می دهد که کودکان کم شنوادر مقایسه با کودکان شنوا از مهارت آگاهی واجی پایین تری برخوردارند. باتوجه به اینکه گفتار نشانه دار روشی آموزشی شفاهی برپایهواج شناسی است و واج ها را با نشانه هایی برای کودک آشکارتر می سازد، هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش گفتار نشانه دار بر بهبود آگاهی واجی دانش آموزان کم شنوای پایه اول ابتدایی بود.روش پژوهش: جامعه آماری این پژوهش از نوع شبه تجربی (پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری) با گروه کنترل، دانش آموزانکم شنوای دختر پایه اول تکمیلی بودند، که در مدارس ویژه کودکان کم شنوای شهر تهران تحصیل می کردند. نمونه پژوهش بهصورت در دسترس 10 نفر گروه آزمایش و 9 نفر گروه کنترل بودند. داده های خط پایه با استفاده از آزمون آگاهی واج شناختی جمعآوری شد. گروه آزمایش تحت آموزش کیود (گفتارنشانه دار) در قالب 30 جلسه 45 دقیقه ای قرار گرفتند. پس ازپایان دورهآموزشی،داده ها با نرم افزار 22 - SPSS و با استفاده از آزمون اندازه گیری مکرر تحلیل شد.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که روش آموزشی گفتار نشانه دار بر بهبود آگاهی واجی دانش آموزان گروه کنترل تاثیر مثبتمعناداری داشته است. (05 / 0 > P).بحث و نتیجه گیری: آموزش روش گفتار نشانه دار به کودکان کم شنوا می تواند مهارتهای آگاهی واجی شان را بهبود بخشیده و بهآنها در امر تحصیل و برقراری ارتباط کمک کند، لذا متخصصان می توانند از آن برای آموزش بهتر افراد کم شنوا استفاده کنند.دراینمقاله به بحث پیرامون گفتارنشانه دار و جایگاه آن در آموزش کودکان کم شنوا خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

گفتارنشانه دار ، خواندن ، آگاهی واجی ، کودکان کم شنوا