مقایسه ضوابط آیین نامه ای تحلیل لرزه ای در ترکیب مولفه های متعامد زلزله

امروزه آنالیز دینامیکی سه بعدی برای تعداد قابل توجهی از سیستم های سازه ای که در پهنه های لرزه خیز در حال ساخت هستند، مورد نیاز می باشند . همانطور که می دانیم جهت اعمال نیروهای جانبی (زلزله)، روشهای مختلفی برای توزیع نیروها بر سازه وجود دارد، اما در این راستا به بررسی و کار بیشتری مورد نیاز است. بزرگترین مزیتی که استفاده از نیروهای بدست آمده از تحلیل دینامیکی به عنوان پایه طراحی دارد، اختلاف مهم در توزیع واقعی قانم نیروهای زلزله نسبت به روش استاتیکی معادل می باشد. در نتیجه استفاده از تحلیل دینامیکی، سازه ای را به وجود می آورد که مقاومتر از سازه ای است، که براساس روش استاتیکی معادل، تحلیل و طراحی شده است روش تقریب. ی دوبعدی استاتیکی معادل، برای سالها بعنوان پایه طراحی لرزه ای عمده سیستم های سازه ای در بسیاری از نقاط مختلف جهان قابل قبول بود. اما در خلال بیست سال اخیر، به جهت افزایش قابلیت های نرم افزاری، بیشتر مهندسین تجاربی در خصوص تحلیل استاتیکی معادل در مدل های سه بعدی بدست آورده اند همچنین آیی. ن نامه های طراحی لرزه ای، تحلیل سه بعدی را برای سازه های مهم لازم دانسته و روشهایی برای در نظر گرفتن پاسخ نهایی و ماکزیمم سازه با در نظر گرفتن اثرا ت ترکیب مولفه های زلزله در جهات مختلف ارایه کرده اند. با ابن وجود به نظر می رسد که آیین نامه های لرزه ای نگرش یکسانی در ارزیابی ترکیب مولفه های متعامد زلزله ندارند. در این مقاله سعی شده است علاوه بر ارایه خلاصه ای از ضوابط موجود در آیین نامه های لرزه ای دنیا، به نقاط قوت و ضعف ضوابط مربوط به ترکیب اثر مولفه های مختلف زلزله پرداخته و همچنین پیشنهاد هایی در جهت کاربردی تر شدن این ضوابط ارایه شده است.