مروری بر مطالعات پیل های سوختی غشای الکترولیت پلیمری با دمای بالا

توسعه و پیشرفتهای حاصل در منبع توان یکی از عوامل مهم برای بهره برداری پیوسته از تجهیزات الکتریکی مختلف در هواپیماهای بدون سرنشین و محیطهای جنگی میباشد. اخیرا0 ، انتقال توان الکتریکی به چنین سیستمهای عمدتا0به واسطه بسته های باتری صورت میگیرد. یکی از جایگزینهای این شیوه استفاده از پیلهای سوختی است. این پیلها دستگاه ها و ابزارهایی الکتروشیمیایی هستند که برای تبدیل انرژی شیمیایی سوختهایی مانند هیدروژن و متانول به برق به کار گرفته میشوند. متانول یک سوخت پر طرفدار است زیرا مایع بوده و در دمای اتاق عمل مینماید و تراکم بالای انرژی را نسبت به هیدروژن و اصلاح دما فراهم مینماید. بنابراین، تلفیق اصلاح کننده های بخار متانول با سوخت های پیلی این امکان را فراهم مینماید که به صورت پیوسته برق تولید شود. چالش کلیدی در این حوزه سیستمهای توان توسعه و پیشرفت پیلهای سوختی است که بتوانند به صورت موثر در بازه دمای سازگار MSR یعنی 220 تا 300 درجه سانتیگراد به منظور تقویت تلفیق سینرژیستیکی گرما و اطمینان از سیستمهای مربوطه به کار گرفته شوند. در این پژوهش، اخرین پیشرفت های حاصل در پیلهای سوختی غشای الکترولیت پلیمری با دمای بالا HT-PEMFC به صورت کلی مورد بررسی قرار میگیرد. جنبه های تلفیقی HT-PEMFC-MSR به عنوان یک منبع مورد اطمینان و فشرده از توان نیز بحث خواهد شد. نتایج نشان میدهند که فسفریک اسید ترکیب شده با پلی بنزیمیدازول به صورت غشایی با حامل های پروتون نانو کلاستر فسفوسیلیکات نشان گر امکان پذیری فنی پیشرفت و تولید HT-PEMFC در دمای 200 تا 300 درجه سانتیگراد میباشد.

کلیدواژه ها:

پیل سوختی ، الکترولیت پلیمری ، عملکرد دمای بالا