کشاورزی شهری و امنیت غذایی در راستای توسعه پایدار

امنیت غذایی ازچالشهای عمده کشورهای جهان به ویژه کشورهای درحال توسعه است و چگونگی تعامل امنیت غذایی با توسعه پایدار ازاهمیت زیادی برخوردار است این تحقیق با توجه به این موضوع صورت میگیرد که چگونه می توان امنیت غذایی را بادرنظر گرفتن توسعه پایدارکشاورزی پی گیری نمود به شکلی که هیچ یک متضررنشود. امنیت غذایی بادرنظر گرفتن زمان غذا و دسترسی و بهداشت تغذیه ای میتواند به وقوع بپیوندد دراین راستا توجه به پایداری محیط پایداری ولید و پایداری اقتصادی اجتماعی اهمیت دارد رشد جمعیت و فرسایش خاک به همراه گسترش فقر ازجمله نگرانی های تامین امنیت غذایی درنواحی روستایی به شمار میرود .دراین میان آسیب پذیری قشر های پایین جامعه به تحولات تولیدی دربخش کشاورزی ازمشکلات توسعه امنیت غذایی درایران است. لذا امنیت غذایی میتواند ازطریق کمک های غذایی مستقیم داخلی و خارجی صورت بگیرد که این کار سبب میگردد که علاوه برافزایش عرضه غذا مصرف کنندگان و کمکهای غذایی مستقیم داخلی و خارجی صورت بگیرد که این کارسبب میگردد که علاوه برافزایش عرضه غذا مصرف کنندگان درهرم غذایی بالا بروند .امنیت غذایی وابسته به اوضاع جوی بوده و باتوجه به عدم توسعه مناسب بخش کشاورزی آسیب پذیری آن دربرابر تغییرات محیطی بالا است. پدیده ی کشاورزی شهری به عنوان یکی از محورهای اصلی تحقق توسعه ی پایدار شهری به شمارمی آید .کشاورزی شهری علاوه بر تاثیرفراوانی که در توسعه ی اقتصادی پایدار شهری و افزایش خوداتکایی اقتصاد محلی در شهرها می شود، در پیشبرد ابعاد دیگر توسعه ی شهری از جمله توسعه ی زیست محیطی، اجتماعی و همچنین توسعه ی کالبدی شهرها نیز بسیار موثر است .کشاورزی شهری می تواند نقش موثری در همپیوندی شاخصهای مختلف توسعه ی شهری پایدار داشته باشد.

کلیدواژه ها:

کشاورزی شهری ، امنیت غذایی ، توسعه پایدار