بررسی لکنت نورولوژیک و تشخیص افتراقی آن با انواع دیگر لکنت

لکنت به عنوان اختلال غیر طبیعی در روانی گفتار یکی از اختلالات شایع در افراد است، که انواع مختلفی دارد. یکی از این انواع لکنت نورولوژیک است که عواملی نظیر آسیب مغزی، سکته مغزی و... می توانند باعث ایجاد این نوع لکنت شوند. MRI مغزی از افراد دارای لکنت نورولوژیک، آسیب برخی نواحی کورتیکال مانند تمپورال فوقانی، فرونتال تحتانی و برخی نواحی ساب کورتیکال را نشان می دهد. این نوع لکنت به مانند دیگر انواع لکنت، ویژگی های منحصر به فردی دارد که به وسیله آن می توان این نوع لکنت را تشخیص داد.روش کار:این مقاله به صورت مروری می باشد. مقالات مرتبط با این موضوع، از پایگاه های pubmed و science direct انتخاب و مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج:در لکنت نورولوژیک، لکنت هم بر روی کلمات محتوایی و هم دستوری اتفاق می افتد و همچنین لکنت محدود به جایگاه هجا در کامه نیست. علایم ثانویه به ندرت دیده می شود، علاوه بر موارد ذکر شده، در لکنت نورولوژیک تطابق بسیار کمی وجود دارد، یعنی درصد کلمات لکنت شده ی فرد مرجعه کننده در بار پنجم خواندن یک متن، تفاوت چندانی با درصد کلمات لکنت شده در بار اول ندارد.بحث و نتیجه گیری:لکنت نورولوژیک یک نوع لکنت اکتسابی است که به دلایلی از جمله آسیب مغزی و سکته مغزی در فرد دیده می شود. در این لکنت برخی از نواحی کورتیکال و ساب کورتیکال آسیب می بینند. همچنین توجه به مولفه هایی از جمله : میزان تطابق، جایگاه لکنت در کلمه، بررسی علایم ثانویه و... می تواند در تمایز این نوع لکنت با انواع دیگر بسیار موثر باشد.