بررسی یادگیری حرکتی در بیماران مبتلا به سکته ی مغزی یک طرفه: مروری نظام مند بر مطالعات گذشته

سابقه و هدف: مطالعات گذشته نشان داده اند که استفاده از تکنیکهای توانبخشی به همراه تحریکات الکتریکی مغزی باعث افزایش تحریک پذیری کورتیکال و بهبود یادگیری حرکتی در بیماران سکته ی مغزی می شود. با توجه به این که تاکنون مطالعه ای به صورت نظام مند به بررسی اثر یادگیری وظایف حرکتی سکانسی مختلف در بیماران سکته ی مغزی نپرداخته است، لذا هدف ازانجام مطالعه ی حاضر، مرور نظام مند بر مطالعات گذشته ای است که به بررسی یادگیری حرکتی در بیماران سکته ی مغزی پرداخته اند.روش جستجو: جستجوی مطالعات انجام شده در منابع اطلاعاتی PubMed, Science Direct, OVID, CINAHL,Google Scholar, ProQuest, Cochrane, Scopus, و Medline بین سال های 2010-2018 انجام شده است. لغات کلیدی Stroke, Motor Learning, Motor Performance, Motor Behavior, Cerebral Vascular Accident و Hemiplegia به عنوان کلید واژه مورد استفاده قرار گرفتند. یافته ها: در کل 10 مقاله که دارای معیارهای ورود بودند، انتخاب شدند. تفاوتهایی میان مقالات از نظر متدولوژی، شدت و محل ضایعه، تعداد نمونه و روش کار مشاهده گردید. نتیجه گیری: بررسی مرور مطالعات نشان داد، در صورتی که وظایف حرکتی مربوطه، نوع بازخورد و آموزش های صریح به بیمار طوری باشد که نیاز حافظه ی حرکتی را بالا نبرد و یا در صورتی که شدت سکته ی مغزی پایین باشد، توانایی یادگیری حرکتی تلویحی بیماران سکته ی مغزی یک طرفه حفظ می شود.

کلیدواژه ها:

سکته مغزی یک طرفه ، یادگیری حرکتی ، عملکرد حرکتی