مقایسه تاثیرخستگی 70 درصدی و 30 درصدی عضله نزدیک کننده شست دست بر اثر آیینه ای اندام مقابل توسط پارامترهای الکترومیوگرافی در افراد سالم

سابقه و هدف: انجام فعالیت حرکتی با یک دست معمولا با فعالیت غیرارادی و قابل ثبت درعضله دست مقابل همراه است که به آن اثر آیینه ای می گویند. عواملی مانند سن، بیماری، شدت انقباض عضله و خستگی می توانند بر اثر آیینه ای و فعالیت مغزی تاثیر بگذارند. مطالعات گذشته نتایج متناقضی در مورد عوامل موثر بر اثر آیینه ای نشان داده اند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر انقباض و خستگی عضله نزدیک کننده شست دست با 30 و 70 درصد حداکثر قدرت انقباضی آن بر عضله مشابه توسط پارامترهای الکترومیوگرافی بود. مواد و روش ها: سیگنال های الکترو میوگرافی از بیست ویک فرد سالم در طی سه مرحله (استراحت، انقباض و ایجادخستگی) عضله نزدیک کننده شست دست غالب شرکت کنندگان طی دو انقباض 30 و 70 درصد حداکثر قدرت انقباضی ثبت شد. میانگین توان و فرکانس های الکترومیوگرافی عضله سمت مقابل ثبت شده و با نرم افزار MATLAB محاسبه شد. از دینامومتر دستی برای تعیین شدت انقباض و ایجاد خستگی استفاده شد. روش های آماری شامل Repeated measures ANOVA ، تی زوجی و آزمون ویلکاکسون بود. سطح معنی داری P≤0.05 بود. کد کار ازمایی بالینی این مطالعه IRCT2014040617137N1 بود.یافته ها: هیچکدام از سه مرحله با 30 و 70 درصد حداکثر قدرت عضله، تفاوت معنی داری را در الکترومیوگرافی عضله سمت مقابل نشان ندادند. تنها میانگین توان الکترومیوگرافی در 70 درصد حداکثر قدرت انقباضی عضله روند افزایشی داشت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که انقباض عضله و خستگی با 30 و 70 درصد حداکثر قدرت انقباضی اثر بارزی بر روی الکترومیوگرافی عضله سمت مقابل ندارند. اما به دلیل آنکه میانگین توان الکترومیوگرافی در 70 درصد حداکثر قدرت انقباضی سیر صعودی داشت، این احتمال وجود دارد که نیروی بیشتر و خستگی عضلانی باعث افزایش اثر آیینه ای شوند.

کلیدواژه ها:

اثر آیینه ای ، الکترومیوگرافی ، حداکثر قدرت انقباضی عضله ، خستگی عضلانی