بررسی تاثیر نانوذرات مزوپروس سیلیکا و هیدروکسی آپاتیت بر خواص خمشی و گرمایی پلی پروپیلن

هدف اصلی این مقاله بررسی تجربی خواص خمشی و گرمایی پلی پروپیلن تقویت شده با نانو ذرات مزوپروس سیلیکا، هیدروکسی آپاتیت، ترکیب مزوپروس سیلیکا و هیدروکسی آپاتیت می باشد نانو کامپوزیت ها شامل: پلی پروپیلن، سازگار کننده پلی پروپیلن و نانوذرات مختلف توسط روش اختلاط ذوبی در یک دستگاه اکسترودر دو مارپیچه با یکدیگر مخلوط شدند. نتایج حاصل از آزمایش ها درمجموع نشان می دهد که افزایش کلیه نانوذرات پر کننده با در صد وزنی یکسان، باعث بهبود خواص خمشی پلی پروپیلن خالص میشود بالاترین میزان استحکام و مدول خم شی با افزایش نانوذرات مزوپروس سیلیکا هیدروکسی آپاتیت به پلی پروپیلن خالص به خاطر ماهیت متخلخل ذرات مزوپروس سیلیکا که توسط ذرات هیدروکسی آپاتیت تقویت شده اند، حاصل می شود. رفتارهای تبلور و ذوب نمونه های نانوکامپوزیتی و پلی پروپیلن خالص به وسیله گرماسنج پویشی تفاضلی بررسی شدند. نتایج آزمون خواص گرمایی نشان میدهند که افزایش نانوذرات مختلف تاثیر بسزایی بر رفتار تبلور و ذوب پلی پروپیلن خالص ندارند. مشخصات ساختاری نمونه ها به کمک تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی شدند. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان از پخش خوب و همگن نانوذرات مختلف درون ماتریس پلیمری دارند

کلیدواژه ها:

پلی پروپیلن ، مزوپروس ، سیلیکا ، هیدروکسی آپاتیت ، خواص خمشی ، خواص گرمایی