پیش بینی تاب آوری بر اساس شفقت به خود، هوش هیجانی و هوش معنوی در زنان متاهل

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی تاب آوری بر اساس شفقت به خود، هوش هیجانی و هوش معنوی در زنان متاهل شهرستان یزد میباشد. روش این پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه زنان متاهل ساکن شهر یزد در سال 1396 میباشد که با توجه به عدم دسترسی به آمار دقیق جامعه ی موردنظر، 300 نفر از زنانی که رده ی سنی آنها بین 20 تا 45 سال است و فقط به کار خانهداری مشغول هستند، به صورت نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003)، مقیاس شفقت به خود نف (2003)، پرسشنامه هوش معنوی کینگ (SISRI) (2008) و پرسشنامه ی برادبری و گریوز هوش هیجانی (2004) میان آنها توزیع گردید. نتایج تجزیهوتحلیل داده ها نشان داد که بین تابآوری و متغیرهای شفقت به خود، هوش معنوی و هوش هیجانی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای شفقت به خود p<0/001) ،(t=2/905، هوش هیجانی p<0/001) ،(t=2/808، و هوش معنوی p<0/001) ،(t=9/530، میتوانند تاب آوری را در سطح معناداری 83 درصد در زنان متاهل پیش بینی کنند. با توجه به نتایج به دست آمده میتوان دریافت که با تقویت معنویات و اعتقادات دینی و ارتقای هوش هیجانی که موجب بهبودی روابط اجتماعی و کنترل عواطف و احساسات میگردد،همچنین با افزایش شفقت ورزی در زنان متاهل میتوان تاب آوری آنها را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، شفقت به خود ، هوش معنوی ، هوش هیجانی